امير مؤمنان عليه السلام در نهج البلاغه مى‌فرمايد:
«بى‌گمان پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله به عنوان الگو و راهنماى تو بر نكوهيدگى، عيب‌ها، رسوايى‌ها
و زشتى‌هاى دنيا كافى است؛ چرا كه دنيا از هر سو از وى گرفته شد و براى غير او گسترده و آماده گرديد.
پيامبر صلى الله عليه و آله را از خوردن شير دنيا باز داشتند و از زيورهاى آن منع كردند و اگر خواهى موسى
- همسخن خدا- را دومين الگو و راهنما معرفى كنم! آنجا كه گفت: پروردگارا! همانا من به خيرى كه تو به
سويم فرو فرستى، نيازمندم .
به خدا سوگند! وى جز نانى براى خوردن از خدا درخواست نكرد! چرا كه او [مدت‌ها] علف مى‌خورد؛ به طورى
كه- از شدت لاغرى و آب شدن گوشت بدنش- رنگ سبز علف از زير پوست نازك شكمش آشكار بود.
و اگر بخواهى داود عليه السلام- نى‌نواز و خوانندۀ اهل بهشت- را به عنوان سومين الگو و سرمشق معرفى
كنم! بى‌گمان وى با دست خويش از برگ خرما زنبيل مى‌بافت و از همنشينانش مى‌پرسيد:
كدامتان عهده‌دار فروش آن مى‌شويد؟
و از بهاى آن، نان جوينى مى‌خورد …».
منابع فقه شيعه، ج22، ص: 291
