خداوندا:بارالها

گناهم را پوشاندی ، گمان بردم که فراموش کرده ای.

به جای آنکه من خجلت ببرم، تو حیا کردی.

گفتی برگرد، سرسختی کردم و برنگشتم.

داشتم میرفتم، افسار گسیخته و رها، می رفتم به سمت جهنم.

پرشتاب و تند، جوری که شیطان هم انگشت شگفتی به دهان برده.

اما ….

ندای “ربنا” آمد،

                   لرزیدم،

                          سفره ات را پهن دیدم،

ای مولای من، من هرچه هستم از آن توام و تو خود را،

از سفره ات دور نمیکنی، میکنی؟ هرگز…..

الها: مرا دریاب در این ماههای میهمانی ات……