امام باقر عليه السلام فرمود :

“لبخند شخص در روى برادر مؤمنش حسنه باشد، و برداشتن خاشاكى از روى وى نيزحسنه

باشد، و خدا بچيزى كه محبوبتر باشد نزد او از مسرور ساختن مؤمن پرستش نشده”
أصول الكافي / ترجمه مصطفوى ؛ ج‏3 ؛ ص271

رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: جبرئيل عليه السّلام بمن خبر دارد كه خداى عز و جل فرشته‏اى را بزمين

فرستاد، فرشته راه ميرفت تا بدر خانه‏ئى رسيد كه مردى از صاحب خانه اجازه ورود مى‏گرفت فرشته گفت: با

صاحب اين خانه چه كار دارى؟ گفت او برادر مسلمان من است كه بخاطر خداى تبارك و تعالى ديدارش ميكنم

فرشته گفت: جز بدين منظور نيامده‏ئى؟ گفت: جز بدين منظور نيامده‏ام. فرشته گفت: من فرستاده خدا بسوى

تو هستم، او سلامت ميرساند و ميفرمايد: بهشت برايت واجب شد، سپس گفت: خداى عز و جل ميفرمايد:

“هر مسلمانى كه از مسلمانى ديدار كند، او را ديدار نكرده بلكه مرا ديدار كرده

و بهشت بعنوان ثواب او بر عهده من است.”

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 256

خيثمه گويد: خدمت امام باقر عليه السّلام رسيدم تا با او وداع كنم.

فرمود:

“اى خيثمه هر كس از دوستان ما را ميبينى سلام رسان و آنها را بتقواى خداى بزرگ سفارش كن و

اينكه توانگرشان بر فقيرشان توجه كند و قويشان بر ضعيف و زنده آنها بر جنازه ميتشان حاضر شوند و در منازل

بملاقات يك ديگر روند، زيرا ملاقات آنها با يك ديگر موجب زنده ساختن امر ماست، خدا رحمت كند بنده‏اى

را كه امر ما را زنده دارد. اى خيثمه بدوستان ما پيغام ده كه ما از طرف خدا آنها را جز بعملشان بى‏نيازى ندهيم

و چاره سازى نكنيم، جز با ورع بدوستى ما نرسند و پرحسرت‏ترين مردم روز قيامت كسى است كه عدالتى

را بستايد و سپس بخلاف آن گرايد (مانند كسى كه بولايت ائمه عليهم السّلام تظاهر كند و از آنها پيروى

ننمايد يا عمل صالحى را بستايد و بآن عمل نكند).”

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 255

امام صادق عليه السّلام فرمود:

“هر كه براى خدا نه چيز ديگر و براى درخواست وعده او و دريافت آنچه نزد خداست بديدار برادرش

رود، خدا هفتاد هزار فرشته بر او گمارد كه فرياد زنند: هان پاك گشتى و بهشت خوشت باشد.”

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 255

معلى بن خنيس گويد: از امام صادق عليه السلام در باره حق مؤمن پرسيدم فرمود: هفتاد حق است كه جز هفت حق

را بتو نميگويم، زيرا بتو مهربانم و ميترسم تحمل نكنى، عرضكردم: چرا ان شاء اللَّه، فرمود: تو سير نباشى و او گرسنه،

و پوشيده نباشى و او برهنه و راهنماى او باشى و پيراهنى كه ميپوشد و زبان گوياى او باشى و براى او بخواهى آنچه

را براى خودخواهى و اگر كنيزى دارى او را بفرستى تا فرش و بسترش را مرتب كند و در شب و روز، در حوائج او كوشا

باشد پس چون چنين كردى ولايت خود را بولايت ما رسانده اى و ولايت ما را بولايت خداى عز و جل.

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 253

محمد بن عجلان گويد: خدمت امام صادق عليه السّلام بودم كه مردى در آمد و سلام كرد، حضرت از او پرسيد برادرانت

كه از آنها جدا شدى چگونه بودند؟ او ستايش نيكو كرد و تزكيه نمود و مدح بسيار حضرت باو فرمود: ثروتمندان از فقرا چگونه

عيادت كنند؟ عرض كرد: اندك. فرمود: ديدار و احوالپرسى ثروتمندانشان از فقرا چگونه است؟ عرضكرد: اندك، فرمود: دستگيرى

و مالدادن توانگرانشان به بينوايان چگونه است؟ عرضكرد: شما اخلاق و صفاتى را ذكر ميكنى كه در ميان مردم ما كمياب است

فرمود: پس چگونه آنها خود را شيعه ميدانند؟

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 252

عيسى بن ابى منصور گويد: من و ابن ابى يعفور و عبد اللَّه بن طلحه خدمت امام صادق عليه السّلام بوديم، حضرت ب

دون پرسش ما ابتدا كرد و فرمود: اى ابن ابى يعفور! رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: شش خصلت است كه در

هر كس باشد، در برابر خدا و در جانب راست او باشد، ابن ابى يعفور گفت: آنها چيست قربانت گردم؟ فرمود: مرد مسلمان

براى برادرش دوست داشته باشد آنچه را براى عزيزترين خاندانش ميخواهد. و ناخوش داشته باشد براى برادرش آنچه را

براى عزيزترين خاندانش ناخوش دارد و با او دوستى خالص و صميمانه داشته باشد.

ابن ابى يعفور گريست و عرضكرد: چگونه با او دوستى خالص داشته باشد؟ فرمود: اى پسر ابى يعفور! چون با او باين

درجه از دوستى باشد، آنچه در دل دارد برايش توضيح ميدهد. پس اگر او مسرور باشد اين هم مسرور مى‏شود و اگر

اندوهگين باشد، اندوهگين شود پس اگر بتواند باو گشايشى دهد، گشايش ميدهد و گر نه برايش دعا ميكند.

سپس امام صادق عليه السّلام فرمود: سه چيز از آن شماست (و آن دوستى و ناخوشى و مناصحتى است كه‏ ذكر

شد) و سه چيز از آن ما و آن شناختن شما فضيلت ما راست و گام برداشتن دنبال ما و منتظر بودن عاقبت ما (كه فرج

و گشايش مسلمين در آنست).

پس هر كس چنين باشد در پيشگاه خداى عز و جل قرار گيرد و كسانى كه در درجه پائين‏تر باشند از نور آنها پرتو گيرند

و اما كسانى كه در جانب راست (رحمت) خدايند (و اينها همان كسانند كه در پيشگاه خدايند يا دسته ديگرى باشند

مانند آنها) اگر كسانى كه در درجه پائين‏تر هستند ايشان را به بينند، خوشى زندگى بر آنها گوارا و تلخ گردد. بجهت

فضيلتى كه براى آنها مى‏بينند.
ابن ابى يعفور گفت: با آنكه در جانب راست خدايند چگونه نمى‏بينند؟ [ديده نميشوند]؟ فرمود اى پسر ابى يعفور! آنها

بنور خدا پوشيده شده‏اند، مگر اين حديث بتو نرسيده كه رسول خدا صلى اللَّه- عليه و آله ميفرمود: براى خدا مخلوقى

است در جانب راست عرش در برابر خدا و جانب راست او كه رخسارشان از برف سپيدتر و از خورشيد فروزان تابان‏تر

است، كسى كه ميپرسد: اينها كيانند؟ در پاسخ گفته مى‏شود: اينها كسانى هستند كه در جلال خدا با يك ديگر دوستى

كرده‏اند (يعنى دوستى آنها با يك ديگر بجهت عظمت و احترام خدا بوده، نه بجهت اغراض دنيوى).

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص:251