على بن الحسين صلوات اللَّه عليهما فرمود:
دنيا پشت كرده كوچ ميكند و آخرت روى آورده مىآيد و براى هر يك از اين دو فرزندانى است، شما از فرزندان آخرت باشيد و
از فرزندان دنيا نباشيد و از زاهدين در دنيا و راغبين در آخرت باشيد.
همانا زاهدين در دنيا زمين را بستر خود گرفتند و خاك را فرش و آب را بوى خوش خود و خويشتن را از دنيا قيچى كردند.
همانا هر كه مشتاق بهشت شود، از شهوتها فراموش كند و هر كه از دوزخ بترسد از محرمات رو گرداند و هر كه در دنيا زهد
ورزد، مصيبتها بر او آسان شود.
همانا خدا را بندگانى است كه گويا اهل بهشت را جاودان در بهشت ديده و اهل دوزخ را در دوزخ گرفتار عذاب ديدهاند، مردم
از شر آنها در امانند، دلشان غمگين است، عفت نفس دارند، حاجاتشان سبك است، چند روزى صبر كردند و باستراحت
طولانى قيامت رسيدند.
اما شب گامهايشان براى عبادت صف كشيده، اشكشان بر چهره جاريست و بپروردگار خويش پناه برند و براى آزادى خود(از
آتش دوزخ) كوشش كنند.
و اما روز خويشتن دارانى باشند، دانشمند، نيكوكار و پرهيزگار، در لاغرى مانند چوبه تيرى كه ترس از عبادت آنها را تراشيده،
هر كه بآنها نگرد، گويد بيمارند- در صورتى كه بيمارى ندارند- يا گويند ديوانهاند، در صورتى كه بامر بزرگى كه ياد آتش دوزخ و
وضع آنست گرفتارند.
أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج3، ص: 199
