نجم از امام باقر عليه السلام روايت مى‌كند كه فرمود:

«فاطمه عليها السلام كارِ خانه، خمير كردن، نان پختن و جار و كردن را براى على عليه السلام

تضمين كرد و على عليه السلام كارهاى بيرون خانه از هيزم آوردن و نان و غذا آوردن را براى

فاطمه عليها السلام به عهده گرفت.»‌

منابع فقه شيعه، ج‌22، ص: 289‌

 رخت پوشيدن جهت تجمّل برپنج قسم است:

قسم اوّل: رخت پوشيدن واجب

چون رخت خوب پوشيدن زن هر گاه شوهر او خواهد، و رخت پوشيدن والى هرگاه باعث خوف و ترس عدو شود.

قسم دوم: رخت پوشيدن سنّت

چون رخت خوب پوشيدن زن جهت شوهر خود اوّل دفعه، و رخت خوب پوشيدن مرد براى زن خود،

و رخت خوب پوشيدن والى جهت تعظيم شرع، و رخت خوب پوشيدن علما جهت تعظيم علم.

قسم سوم: رخت پوشيدن حرام

چون حرير پوشيدن مرد آن را در غير جنگ و ضرورت، چنانكه مذكور خواهد شد.

قسم چهارم: رخت پوشيدن مكروه

چون پوشيدن رخت خوب زن در وقت مردن شوهر، چنانچه در بحث طلاق مذكور شد هر گاه ارادۀ زينت نكند.

قسم پنجم: رخت پوشيدن مباح

و آن رخت خوب پوشيدن است سواى آنچه مذكور شد، چه رخت خوب پوشيدن مباح است.

جامع عباسى و تكميل آن (محشى، ط - جديد)، ص: 781‌

خداوند تعالى مى‌فرمايد:

به راستى از جانب خويش هديه‌اى به داود بخشيديم [و گفتيم] اى كوه‌ها و پرندگان با وى همصدا شويدو آهن را براى وى نرم كرديم؛

كه زره‌هاى فراخ بساز و حلقه‌ها را درست اندازه‌گيرى كن و كارهاى شايسته انجام دهيد؛ زيرا من به آنچه انجام مى‌دهيد،

آگاهم « سبا 34/ 11- 10».

و در آن باغ‌هايى از خرما و انگور قرار داديم و در آن چشمه‌ها را جارى ساختيم. تا از ميوه‌هاى آن و دسترنج‌شان بخورند.

پس آيا سپاسگزارى نمى‌كنند « يس 36/ 35- 34.»؟

و همانا او بى‌نياز و خشنود مى‌كند « نجم 53/ 48.».

* زيد شحّام روايت مى‌كند كه امام صادق عليه السلام فرمود:

«به تحقيق، امير مؤمنان عليه السلام هزار برده از دسترنج خويش آزاد كرد.»‌

* فضل بن ابى قرّه از امام صادق عليه السلام روايت مى‌كند كه فرمود:

«امير مؤمنان عليه السلام پيوسته بيل مى‌زد و زمين‌ها را آباد مى‌كرد. و پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله

هسته‌ها را با دهان مى‌مكيد و مى‌كاشت. پس در همان زمان [رشد مى‌كرد] و خرما بر آن آشكار مى‌شد

و همانا امير مؤمنان عليه السلام هزار برده از مال و دسترنج خويش آزاد كرد.»‌

منابع فقه شيعه؛ ج‌22، ص: 287

ا

در حديثی از هشام بن سالم :

«امير مؤمنان عليه السلام هيزم جمع مى‌كرد و خانه را جارو مى‌كرد و

فاطمه آرد آسيا مى‌كرد، خمير مى‌نمود و نان مى‌پخت.»‌

منابع فقه شيعه؛ ج‌22، ص: 307-

305

هريسه: در حديث‌آمده‌كه: هريسه نفع بسيارى دارد و سبب قوّت باه مى‌شود.

تخم مرغ: در حديث آمده كه: خوردن آن سبب بسيارى فرزند مى‌شود.

عسل: شفاى بيمارى است كه سبب آن بلغم باشد.

عدس بريان كرده: تشنگى را مى‌نشاند، و قوّت معده مى‌دهد، و شفاى هفتاد مرض است، و عدس

دل را نازك مى‌كند، و اشك چشم را زياده مى‌گرداند.

آرد گندم بريان كرده: طعام پيغمبران است، و خوردن آن گوشت را مى‌روياند، و استخوانها را سخت مى‌سازد، و قوّت باه مى‌دهد.

پنير با مغز گردو: و در حديث آمده كه: هردو با هم شفاست و هر يك تنها مرض است.

شكر: نافع است از همۀ چيزها، و ضرر ندارد.

سركه و زيت: طعام انبياست، و منافع آن بسيار است، چه ذهن را روشن مى‌گرداند، و عقل را زياد مى‌كند،

و صفرا را كم مى‌سازد، و دل را زنده مى‌دارد، و كرمهائى كه در شكم آدمى باشد مى‌كشد، و شهوت زنان را برطرف مى‌سازد.

و زيتون: بادها را مى‌شكند. روغن دواست خصوصاً در تابستان.

شيرگوسفند سياه: نافع‌تر است ازگوسفند سرخ، و شير گاو سرخ بهتر است از گاو سياه.

شير و عسل: جهت آب پشت نافع است.

زنيان: هاضم طعام است.

جامع عباسى و تكميل آن (محشى، ط - جديد)، ص: 775‌