پس از تجربه هاى بسيار و بررسى هايى كه در كيفيت شنيدن به عمل آمده تقريبا نزد پزشكان و دانشمندان امروز مسلم شده است كه ميان منبع صوتى و گوش كه مى شنود، همواره فاصله اى است و براى شنيدن از اين فاصله، بايد چيز سيالى باشد كه صدا را منتقل كند و آن هواست و اگر آن نباشد صدا شنيده نمى شود و لذا نمى توان صدا را در خلاء كه خالى از هواست شنيد.
همچنين اطباء اتفاق نظر دارند كه ديدنى ها ديده نمى شوند مگر اينكه نورى مانند نور خورشيد يا نور چراغ يا نور ستارگان و مانند آنها بر آن بتابد. شعاع اين نورها از چيز مرئى منعكس مى شود و به چشم مى رسد و از قرنيه شفاف و حدقه و شبكيه عبور مى كند و صورت چيز مرئى را رسم مى كند.
بنا بر اين، طبق علم جديد، شنيدن جز به وسيله هوا و ديدن جز به وسيله شعاع نور امكان ندارد. اين مطلب كه پس از بحث و بررسى هاى بسيار از سوى دانشمندان و با آزمايشهاى فراوان در طول سالها به دست آمده، مطلبى است كه مطابق با سخن امام صادق عليه السّلام بلكه عين سخن اوست كه پيش از هزار و دويست سال فرموده است.
آنجا كه مى فرمايد: «اى مفضل اكنون به اين حواسى كه خداوند به انسان داده و او را به وسيله آن بر موجودات ديگر برتر كرده است، بنگر …» تا آنجا كه مى فرمايد: «حواس را پنج تا آفريد تا چيزى از محسوسات از انسان فوت نشود. چشم را آفريد تا رنگها را درك كند و اگر رنگها بود ولى چشم نبود آنها سودى نداشتند و گوش را آفريد تا صداها را درك كند پس اگر صداها بود ولى گوش نبود صداها فايده اى نداشتند و همين طور است حواس ديگر. عكس آن نيز درست است اگر چشم بود و رنگها نبود، چشم معنا نداشت و اگر گوش بود و صداها نبود گوش بى فايده بود. پس بنگر چگونه خداوند بعضى از آنها را با بعضى ديگر تلفيق داد و براى هر حسى محسوس قرار داد كه عمل كند.
در عين حال چيزهايى را ميان حس و محسوس واسطه قرار داد كه حس بدون آن كار نمى كند مانند نور و هوا كه اگر نورى نبود كه رنگ را براى چشم ظاهر كند، چشم نمى ديد و اگر هوا نبود كه صدا را به گوش برساند، گوش صدا را درك نمى کرد …» مى گوييم: بينديش و انصاف بده! آيا طب جديد غير از آنچه كه امام در درس خود و به روشنى به مفضل فرموده، چيز ديگرى آورده است؟
روش تندرستى در اسلام / ص:83
بنگر قدرت خدای عزوجل را و فقط بگو سبحان الله….
