و امام صادق عليه السّلام فرمود: در آنچه لقمان پسرش را موعظه كرد اين بود كه:
پسر جان! مردم پيش از تو براى فرزندان خود اموالى گرد آوردند: ولى نه آن اموال گرد آمده باقى ماند
و نه اولادى كه براى آنها گرد آوردند. و همانا تو بنده مزدورى باشى كه بكارى دستورات داده اند و اجرتى
برايش وعده داده اند پس كارت را تمام كن و اجرتت را تمام بگير. و در اين دنيا مانند گوسفندى مباش كه
در ميان زراعت سبزى افتاده و بخورد تا فربه شود و مرگش هنگام فربه ايش باشد، بلكه دنيا را مانند پل
روى نهرى دان كه بر آن ميگذرى و آن را واميگذارى و تا پايان روزگار بسويش برنميگردى، خرابش كن و
آبادش مساز كه مأمور بساختنش نيستى.
و بدان كه چون فرداى قيامت در برابر خداى عز و جل بايستى، از چهار چيز پرسش شوى:
1- جوانيت را در چه راه پير كردى؟
2- عمرت را در چه راه بسر بردى؟
3- مالت را از چه راه بدست آوردى؟
4- و در چه راه خرج كردى؟
پس آماده اين مقام باش و پاسخش را تهيه كن، و بر آنچه از دنيا از دستت رفت افسوس مخور،
زيرا اندك دنيا را دوام و بقائى نيست و بسيارش از بلا ايمن نباشد، پس آماده و برحذر باش و در
كار خود كوشش كن و پرده (غفلت) از چهره (دل) بردار،. و متوجه احسان پروردگارت (بسبب
اعمال صالح) باش، و در دلت توبه را تازهدار، و در زمان فراغت بشتاب، پيش از آنكه آهنگ تو
شود و مرگت فرا رسد و ميان تو و خواسته هايت پرده افتد.
أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج3، ص: 203