مرتضی آوینی( توجه به زیر دستان)
بین هیچ کدام از نیروهای گردان فرق نمی گذاشت. به همه یکسان احترام می گذاست حتی در تقسیم امکانات این یکسان نگری را رعایت می کرد. هیچگاه به نیروهای تحت امرش جسارت نمی کرد، بهترین امکانات را برای آنها تهیه می کرد…
وقتی در منطقه دارخوین قرار داشت گردان مکانی را برای استراحت پیدا کند، به چند ساختمان خشتی گلی رسیدند که تقریبا تخریب شده بودند. شاید بچه ها می ترسیدند درون آنها استراحت کنند.
ادامه دارد…
