اگر از نداری می نالیم یادمان نرود که

و یادمان باشد که ما تنها بندگان او نیستیم….

دستها را بر زانوانت بگذار بلند شو، حرکت کن ،

او روزی رسان است…

اما تو را نیز توکل باید…..

ابو ولاد حناط گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم خداى عز و جل كه فرمايد: «و بپدر و مادر احسان كنيد،

23 سوره 17» اين احسان چيست؟ فرمود: احسان اينست كه: با آنها نيكو معاشرت كنى و آنها را مجبور نكنى

كه چيزى را كه احتياج دارند از تو بخواهند، اگر چه بينياز باشند (بلكه بايد اظهار نكرده وظيفه خود را انجام دهى)

مگر خداى عز و جل نميفرمايد: «هرگز به نيكى نرسيد، مگر از آنچه دوست داريد انفاق كنيد، 92- سوره 3».

سپس امام صادق عليه السّلام فرمود: و اما قول خداى عز و جل: «اگر يكى از ايشان يا هر دو آنها نزد تو به پيرى

رسيدند، بآنها اف مگو و تنديشان مكن، 23 سوره 17» يعنى اگر دلتنگت كردند بآنها اف مگو و اگر ترا زدند با آنها

تندى مكن، و فرمود: «و بآنها سخنى شريف و بزرگوار بگو» يعنى اگر ترا زدند بگو: خدا شما را بيامرزد اينست

سخن شريف تو و فرمود: «و از روى مهربانى براى آنها جنبه افتادگى پيش آور» يعنى ديدگانت را بآنها خيره مكن،

بلكه با مهربانى و دلسوزى بآنها بنگر، و صدايت را از صداى آنها بلندتر مكن و دستت را بالاى دست آنها مگير و

بر آنها پيشى مگير.

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 231

یادمان نرود ….

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى ؛ ج‏3 ؛ ص299

باب احياء مؤمن‏

سماعه گويد: از امام صادق عليه السّلام اين قول خداى عز و جل را پرسيدم:

(هر كه انسانى را بجز براى قصاص انسانى بكشد، گويا همه مردم را كشته، و هر كه او را زنده كند گويا همه

مردم را زنده كرده، 32 سوره 5)

فرمود:« هر كه او را از گمراهى بسوى هدايت برد گويا او را زنده كرده‏ و هر كه او را از هدايت بسوى

گمراهى برد، گويا او را كشته است.»

شرح‏

- اصل آيه در قرآن كريم بدين گونه است:

مِنْ أَجْلِ ذلِكَ كَتَبْنا عَلى‏ بَنِي إِسْرائِيلَ أَنَّهُ مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسادٍ فِي الْأَرْضِ فَكَأَنَّما قَتَلَ النَّاسَ

جَمِيعاً وَ مَنْ أَحْياها فَكَأَنَّما أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعاً،

و در اين روايت نقل بمعنى شده و بجهت ظهورش ببرخى از آن اكتفا گشته است.

مفسرين در بيان آيه وجوهى گفته ‏اند كه شايد وجه بهترش اينست كه چون كسى يكنفر را بكشد احساسات عمومى

را جريحه دار ميكند و همه مردم دشمن او ميشوند، پس مثل اينست كه همه مردم را كشته و كسى كه يكنفر را زنده

كند يا هدايت نمايد، خدا پاداش زنده كردن و هدايت نمودن همه مردم را باو دهد، زيرا بسبب احسانى كه به برادر

آنها كرده، همه را خرسند و شادمان نموده پس گويا همه را زنده كرده است.

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 300