امام صادق ع :ازعوامل نابودی اسلام و مسلمانان این است که اموال در دست کسانی باشد که حق و حقوق آن رانشناخته وبا آن کار خیر انجام ندهند.

کافی ج4 ص 25

سوال:  اطاعت از والدين تا كى واجب است؟

ج: هميشه واجب است يعنى اگر فرزند پير هم شده باشد بايد از پدر و مادر اطاعت كند.

سوال:  حق پدر و مادر در مقابل فرزند چه چيزهايى است؟

ج: بر فرزند واجب است پدر و مادر را در غير آنچه معصيت است اطاعت كند و اگر فرزند هم متمكن است و آنها فقيرند

مخارج آنها را بدهد و كارى كه موجب اذيّت آنها است هر چند آن كار، فى نفسه جايز باشد انجام ندهد و بعد از‌مرگ

آنها هم فراموششان نكند. و اللّٰه العالم‌

جامع الأحكام (صافى گلپایگانی)؛ ج‌2، ص: 104-105

سوال:  نيكى به پدر و مادر تا چه حد لازم است؟
جواب:
- پدر و مادر در صورتى كه عاجز از اراده امور زندگى خود باشند واجب النفقه فرزند هستند و اما حدود احسان به آنها را مى‌توان از اين دو آيه كريمه به ضميمه رواياتى كه در شرح آنها وارد شده فهميد: (و قضى ربك إلّا تعبدوا إلا إيّاه و با والدين احسانا امّا يبلغنّ عند الكبر احدهما أو كلاهما فلا تقل لهما افّ و لا تنهرهما و قل لهما قولًا كريماً و اخفض لهما جناح الذلّ من الرحمة و قل ربّ ارحمهما كما ربّيانى صغيراً- آيات 23 و 24 از سوره بنى اسرائيل) خلاصه معنى آيات و شرح آن بضميمه روايات اين است- اى انسان اگر پدر و مادر نزد تو زندگى كردند تا پير شدند يا يكى از آنها زندگى كرد و پير شد يعنى بجائى رسيدند در پيرى كه مانند بچه احتياج به كسى دارند كه از آنها تعهّد نمايد و به آنها برسد، به آنها (افّ) نگو يعنى كلامى كه انزجار از آن فهميده شود نگو در حديث وارد شده اگر در مقام چيزى آسان‌تر از (افّ) و كمتر از آن بود خداوند آن را مى‌فرمود حاصل اين كه والدين را به هيچ قليل و كثيرى آزار نكن و بعضى فرموده‌اند يعنى اگر خود را به بول و غائط آلوده كردند، استقذار نكن و آنها را پاكيزه كن همانطور كه آنها تو را در‌حالى كه طفل بودى از قذارات پاكيزه مى‌كردند و نيز آنها را با غلظت و فرياد زدن ناراحت نكن و اگر چيزى خواستند مضايقه منما و با آنها به گفتار نرم و لطيف و خوب كه متضمّن كرامت و عزت آنها باشد تكلم كن و در تواضع و كوچكى قولى و عملى و محبّت به آنها مبالغه كن همانطور كه در زمان كودكى تو، آنها با تو اينگونه رفتار مى‌كردند و صداى خود را بلند نكن و از آنها تقدّم نگير و در حقشان چه در حال حيات و چه بعد از مرگشان به طلب رحمت و مغفرت دعا كن در مقابل زحماتى كه براى تربيت تو در زمان كودكيت تحمل نموده‌اند و خداوند در اين آيات فرزندان را به احسان به والدين سفارش نموده ولى سفارش فرزندان را به والدين نكرده چون محبّت والدين به فرزند زياد است و محتاج به سفارش نيست ولى محبّت فرزند به والدين كمتر و محتاج به سفارش است و توصيه نسبت بخصوص حال پيرى والدين براى اين است كه در دوران پيرى به خاطر ضعفى كه دارند و تحميل به فرزند هستند احتياجاتشان بيشتر است و الّا در همه احوال (پيرى و قبل از پيرى) بايد مورد محبّت فرزندان قرار گيرند در امور مباحه خواست آنها را بر خواست خود مقدّم بدار و تمام آنچه بيان شد مصداق احسان و برّ به والدين است، و در ضمن حديثى قريب باين مضمون وارد شده كه شخصى به خدمت رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله مشرف شد و عرض كرد يا آيا بعد از اين كه پدر و مادرم از دنيا رفتند آيا بازهم من وظيفه‌اى كه در رابطه با آنها بر عهده‌ام باشد دارم فرمود بلى براى آنها استغفار كن و دوست آنها را اكرام كن. و اللّه العالم‌

جامع الأحكام (صافى گلپایگانی)، ج‌2، ص: 104‌

سدير گويد: بامام جعفر صادق عليه السّلام عرضكردم: آيا فرزند ميتواند پدرش را پاداش دهد؟

(و زحمات او را جبران كند) فرمود: پاداشى براى پدر نيست جز در دو صورت:

1- پدر برده باشد و پسر او را بخرد و آزاد كند. 2- پدر بدهى داشته باشد و پسر آن را بپردازد.

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 237

ابو خديجه گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود:

مردى خدمت پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله آمد و عرض كرد: برايم دخترى متولد شد و او را پروريدم تا بالغ شد، من جامه و

زيورش پوشيدم و او را سر چاهى آوردم و در ميان آن انداختم، و آخر سخنى كه از او شنيدم اين بود كه گفت: پدر جان!

اكنون جبران اين كارم چه باشد؟.

حضرت فرمود: مادرت زنده است؟ گفت: نه. فرمود: خاله‏ات زنده است؟ گفت: آرى، فرمود:

با او خوش رفتارى كن كه او بجاى مادر است، و خوش رفتارى با او كفاره آن كارت شود.

ابو خديجه گويد: بامام صادق عليه السّلام عرضكردم: اين كار در چه زمان بود؟ فرمود: در زمان جاهليت بود

كه دختران را ميكشتند، كه مبادا اسير شوند و در ميان قبيله ديگرى فرزند آورند.

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 237

گرمی دستانشان  را یادت هست؟؟؟؟

                                این همان دستهاست….

                                                               نکند دیگری برایت گرمی ندارند…..

                                                                                                   امروز گرمای دستان تو را میطلبند….

یادمان نرود آنکه ….

دستم بگرفت و پابه پا برد…..

تا شیوه راه رفتن آموخت…..

همو امروز توان راه رفتن ندارد….

یاریش کن………..