ابو خديجه گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود:

مردى خدمت پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله آمد و عرض كرد: برايم دخترى متولد شد و او را پروريدم تا بالغ شد، من جامه و

زيورش پوشيدم و او را سر چاهى آوردم و در ميان آن انداختم، و آخر سخنى كه از او شنيدم اين بود كه گفت: پدر جان!

اكنون جبران اين كارم چه باشد؟.

حضرت فرمود: مادرت زنده است؟ گفت: نه. فرمود: خاله‏ات زنده است؟ گفت: آرى، فرمود:

با او خوش رفتارى كن كه او بجاى مادر است، و خوش رفتارى با او كفاره آن كارت شود.

ابو خديجه گويد: بامام صادق عليه السّلام عرضكردم: اين كار در چه زمان بود؟ فرمود: در زمان جاهليت بود

كه دختران را ميكشتند، كه مبادا اسير شوند و در ميان قبيله ديگرى فرزند آورند.

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 237