حق امام جماعت اين است كه بدانى سفارت (و وساطت) بين تو و خدا، و نمايندگى ترا در ورود به درگاه پروردگار بعهده گرفته، او از جانب تو سخن گويد نه تو از ناحيه او، او براى تو دعا كند نه تو براى او، او در باره تو طلب كند نه تو در باره او، مهم ايستادن در پيشگاه خدا و درخواست و دعا را از تو كفايت كرده، اگر در هر يك از اين مراحل كوتاهى شود او مقصر است نه تو، اگر گنهكار باشد (و بر خلاف وظيفه رفتار كند) تو شريك او نيستى، با اينكه (در مقابل اين خدمت) احسانى به او نكرده‏اى (و طلبى از او ندارى) پس او جانش را سپر جان تو و نمازش را سپر نمازت ساخته بايد اين (محبتش) را قدردانى كنى، و لا قوة الا باللَّه.

تحف العقول / ترجمه جنتى، متن، ص: 419