ابو جعفر باقر (ع) گفت:

“هر مؤمنى كه عزيز خود را از دست بدهد ولى صبر و شكيبائى خود را از دست ندهد، و به ياد عزيز

از دست رفته‏اش بگويد: «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ‏» (ما براى خدا زنده ‏ايم و به سوى او روانيم)

خداوند، گناهان گذشته او را مى‏ آمرزد. حتى اگر در آينده دور و نزديك، خاطره اين مصيبت‏ در دلش

زنده شود، و باز هم بگويد: «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ‏» خداوند هر گناهى كه در اين فاصله زمانى

مرتكب شده باشد، خواهد آمرزيد.”

گزيده كافى ؛ ج‏2 ؛ ص169