“پيوسته جبرئيل مرا بمسواك كردن سفارش مينمود تا جايى كه از شدّت مسواك ترسيدم كه در دهانم دندان نماند (يا دندانهايم را بريزم) و آنقدر نسبت به همسايه سفارش نمود تا جايى كه گمان كردم كه عاقبت براى همسايه ارث قرار خواهد داد، و چندان بغلام و كنيز سفارش فرمود تا آنجا كه گمانم آن شد كه عاقبت مدّتى را معيّن خواهد كرد كه پس از آن مدّت آزاد خواهند شد.”
نظر دهید »
هيچ كس در روش اقتصاد دستخوش فقر نميشود.
من براى كسى كه اقتصاد پيشه سازد ضمانت ميكنم كه فقير نشود.
«از تو مى‌پرسند كه چه چيز را انفاق كنند، بگو عفو را»، و عفو حدّ وسط است.
«و كسانى كه چون انفاق كنند سخت نگيرند، و اسراف نكنند، و انفاقشان در اين ميان قوام باشد» (فرقان 67) و قوام حدّ وسط است.
ارسال شده در 29 شهریور 1394 توسط مرکز تخصصی فقه و اصول فاطمه الزهرا(س) اردکان در روایات اهل بیت(ع), انصاف و عدل
حسن بزاز گويد: امام صادق عليه السّلام بمن فرمود: “نميخواهى سه چيزى را كه از سخت ترين واجبات خداست بر خلقش بتو خبر دهم؟ گفتم: چرا، فرمود: انصاف دادن مردم از خود و مساوات با برادرت و ياد كردن خدا در هر جا. بدان كه من نميگويم ياد خدا
ارسال شده در 29 شهریور 1394 توسط مرکز تخصصی فقه و اصول فاطمه الزهرا(س) اردکان در روایات اهل بیت(ع), انصاف و عدل
روایاتی پیرامون همت گماشتن بامور مسلمين و خير خواهى و سود رساندن بآنها
أصول الكافي / ترجمه مصطفوى ؛ ج3 ؛ ص240-238
كه: اى محمّد به چه سبب اين چهار عضو را در وضو بايد شست. در حالى كه اين اعضا پاكيزه‌ترين عضوهاست؟ (منظور از چهار عضو صورت و دو دست و سر و پاهاست كه بترتيب مورد شستن و مسح قرار ميگيرد).
رفته و بآن درخت نگريست پس آبروى او برفت (شايد منظور اين باشد كه آب و رنگ او دگرگون شد چون خود را باخت)، سپس برخاست و بسوى آن درخت رفت و اين نخستين گامى بود كه به راه خطا برداشته شد، پس با دست از ميوۀ آن چيد و خورد و زيورها و جامگان زرّين كه بر تن داشت از بدنش پريد و آدم دست خود را بر فرق سرش نهاد و گريست. و هنگامى كه خداوند عزّ و جلّ توبۀ او را پذيرفت، بر او و بر فرزندان و ذرّيۀ او پاك ساختن اين اعضاء چهارگانه را واجب گردانيد.
شستن دو دست تا آرنجها امر فرمود، و چون دست خود را بر مغز سر نهاده بود او را امر به مسح سرش كرد و بخاطر آنكه با دو پايش به راه خطا گام برداشته بود او را به مسح دو پايش امر فرمود.
خوشا بر احوالشان………….
ارسال شده در 28 شهریور 1394 توسط مرکز تخصصی فقه و اصول فاطمه الزهرا(س) اردکان در روایات اهل بیت(ع), سخاوت
و امير المؤمنين عليه السّلام مردى را شنيد كه ميگويد: «بخيل معذورتر از ظالم است. پس به او فرمود: دروغ گفتى، زيرا ظالم گاهى توبه ميكند، و آمرزش ميطلبد، و مال به ستم گرفته را به صاحبش باز ميگرداند، ولى شخص «شحيح»- يعنى مبتلا به بخل شديد- چون بخل شديدش به جنبش آيد از دادن زكات و صدقه، و صلۀ رحم، و پذيرائى ميهمان، و انفاق در راه خداى عزّ و جلّ، و ابواب احسان امتناع ميكند و حرام است بهشت را كه شحيحى به آن داخل شود. و امام صادق عليه السّلام فرمود: “كارهاى نجات بخش اطعام طعام و افشاء سلام، و اقدام به نماز در شب به هنگامى است كه مردم در خواب باشند.”
|
