و امير المؤمنين عليه السّلام مردى را شنيد كه ميگويد:

«بخيل معذورتر از ظالم است. پس به او فرمود: دروغ گفتى، زيرا ظالم گاهى توبه ميكند، و آمرزش

ميطلبد، و مال به ستم گرفته را به صاحبش باز ميگرداند، ولى شخص «شحيح»- يعنى مبتلا به بخل

شديد- چون بخل شديدش به جنبش آيد از دادن زكات و صدقه، و صلۀ رحم، و پذيرائى ميهمان، و

انفاق در راه خداى عزّ و جلّ، و ابواب احسان امتناع ميكند و حرام است بهشت را كه شحيحى به

آن داخل شود.

و امام صادق عليه السّلام فرمود:

“كارهاى نجات بخش اطعام طعام و افشاء سلام، و اقدام به نماز در شب به هنگامى است كه مردم در خواب باشند.”

من لا يحضره الفقيه - ترجمه، ج‌2، ص: 370‌