جماعتى از يهود نزد پيامبر خدا صلّى اللّٰه عليه و آله آمده و از آن حضرت سؤالاتى كردند و يكى از سؤالات اين بود
كه: اى محمّد به چه سبب اين چهار عضو را در وضو بايد شست. در حالى كه اين اعضا پاكيزه‌ترين عضوهاست؟
(منظور از چهار عضو صورت و دو دست و سر و پاهاست كه بترتيب مورد شستن و مسح قرار ميگيرد).
پيامبر صلّى اللّٰه عليه و آله فرمود: هنگامى كه شيطان آدم عليه السّلام را وسوسه كرد حضرت آدم نزديك آن درخت
رفته و بآن درخت نگريست پس آبروى او برفت (شايد منظور اين باشد كه آب و رنگ او دگرگون شد چون خود را باخت)،
سپس برخاست و بسوى آن درخت رفت و اين نخستين گامى بود كه به راه خطا برداشته شد، پس با دست از ميوۀ
آن چيد و خورد و زيورها و جامگان زرّين كه بر تن داشت از بدنش پريد و آدم دست خود را بر فرق سرش نهاد و گريست.
و هنگامى كه خداوند عزّ و جلّ توبۀ او را پذيرفت، بر او و بر فرزندان و ذرّيۀ او پاك ساختن اين اعضاء چهارگانه را واجب گردانيد.
پس خداوند بخاطر آنكه بآن درخت نگاه كرد او را امر به شستن صورت فرمود، و چون با دستها ميوه را چيده بود وى را به
شستن دو دست تا آرنجها امر فرمود، و چون دست خود را بر مغز سر نهاده بود او را امر به مسح سرش كرد و بخاطر آنكه
با دو پايش به راه خطا گام برداشته بود او را به مسح دو پايش امر فرمود.
من لا يحضره الفقيه - ترجمه، ج1، ص: 86
