«آبى كه از دهان كودكان سرازير مى‏شود و خارج مى ‏گردد، رطوبتى است كه اگر در بدنهايشان بماند، آثار وخيمى برجاى

مى‏ گذارد. چنان كه دانى گاه كه رطوبت بدن چيره مى ‏شود [و بر ديگر عناصر، غلبه مى‏ كند] شخص، دچار كودنى، ديوانگى،

كم عقلى، فلج و لقوه و جز آن مى ‏گردد.

خداوند جلّ و علا تدبير چنان نمود كه اين رطوبت در دوران كودكى از دهانشان بيرون رود و در بزرگى از سلامت تن برخوردار

گردند. بدين ترتيب، پروردگار به خاطر نادانى آفريدگان بر آنان منت نهاد و تفضل نمود. اگر اينان از داده‏ ها و نعمتهاى بى ‏شمار

او آگاه بودند، هيچ گاه در معصيتى و لغزش از فرمانش فرو نمى ‏افتادند. پاك و منزه خدايى كه چه بزرگ است نعمتهاى او بر

مستحقان و ديگر آفريدگان! و چه والاتر است از آنچه باطل‏گرايان مى‏ پندارند.»

شگفتيهاى آفرينش (ترجمه توحيد مفضل) ؛ ص52