«اى خداوند، ماه رمضان‏ در ميان ما بس ستوده زيست و ما را مصاحب و يارى نيكو بود و گرانبهاترين سودهاى مردم

جهان را به ما ارزانى داشت. اما چون زمانش به سر رسيد و مدتش و شمار روزهايش پايان‏ گرفت، آهنگ رحيل كرد.

اى خداوند، اينك با او وداع مى ‏كنيم، همانند وداع با عزيزى كه فراقش بر ما گران است و رفتنش ما را غمگين و گرفتار

وحشت تنهايى كند، عزيزى كه او را بر ما پيمانى است كه بايد نگه‏داريم و حرمتى كه بايد رعايت كنيم و حقى كه بايد ادا نماييم.

پس، اكنون مى‏ گوييم: بدرود اى بزرگ‏ترين ماه خداوند و اى عيد اولياى خدا.»

الصحيفة السجادية / ترجمه آيتى ؛ ص284