ابو شيبه زهرى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود:

«(چه) بد بنده‏اى است كه دو روى و دو زبان باشد، در حضور، برادر دينى خود را مى‏ستايد ولى در غياب،

از او بدگويى مى ‏كند (با غيبت گوشت بدن او را مى‏خورد)، در وقت دارائيش به او حسادت مى‏ ورزد،

و به هنگام گرفتارى، تنهايش مى‏ گذارد.»

ابو شيبه زهرى روايت كرده است كه امام محمد باقر عليه السّلام فرمود:

«(چه) بد بنده‏ اى است كسى كه عيبجوى (مردم) باشد، با چهره‏ اى (موافق) با آدمى روبرو مى‏ گردد و

با چهره‏ اى (مخالف) به او پشت مى‏ كند.»

 عبد الرحمن بن ابى حمّاد نقل كرده است‏ كه: خداوند متعال به عيسى بن مريم عليه السّلام فرمود:

اى عيسى! زبان تو چه در نهان و چه آشكارا بايد يكى باشد، و قلب تو نيز. من، تو را هشدار مى‏دهم- و همچون من خبير و آگاهى

تو را كافى است-: دو زبان در يك دهان، و دو شمشير در يك نيام، و دو قلب در يك سينه جاى نمى‏ گيرد، و اين گفته در مورد

اذهان نيز درست است (كه دو انديشه متضاد در باره چيزى داشتن متصوّر نيست).

پاداش نيكيها و كيفر گناهان /ص: 686

آری سالهاست که ما را هالیوود و سینمای هند فریفته است با حقه های سینمایی ….

اما ما اینگونه باور کردیم که واقعی است و به دنبال آن به بیراهه رفتیم….

اما واقعیت ها این است…..

به خاطر این حقه های سینمایی چقدر جوانان ما به بیراهه که نرفتند حواسمان هست؟؟؟؟؟

از آيات آسمانى- در سراسر «قرآن كريم»- كه حكايت از روش‏ پيامبران «ع» در نهضتها و شعارهاى ايشان دارد، چنان برمى‏ آيد كه آنان- پيش از هر چيز- مردمان را به پرستش خداى متعال، و درست پيمانه- كردن و كشيدن، و از بهاى كالاى ديگران نكاستن، دعوت مى‏ كردند، و اين دعوت را با خطابى به ثروتمندان، قاطع و صريح، چنين طنين- افكن مى ‏ساختند: «لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مالًا براى تبليغ‏ دين‏ خدا از شما چيزى نمى ‏خواهيم.». بدين گونه سه شعار اساسى زنده بر پيشانى دعوتهاى پيامبران مى ‏درخشيد، و فضاها را در روزگارى كه پيامبران به رهانيدن توده‏ هاى بشرى از چنگال طاغوتیان اشتغال داشتند پر مى‏ كرد:

1- فراخوانى مردم به پرستش خداى متعال، از روى ايمان و اخلاص.

2- فراخوانى به پيروزى يك نظام اقتصادى سالم، از راه اصلاح كردن روابط اقتصادى و تبادلى در ميان مردم، و حذف ستمهاى مالى از زندگى توده ‏ها، در همه صورتها و اشكال آشكار و غير آشكار اين ستمها، و طرد طاغوتهاى اقتصادى و مستكبران مالى به قطعى ترين شكل.

3- قطع رابطه با صاحبان مال و ثروت، تا اينان در منحرف ساختن مسير دين خدا و هدف هاى آن طمع نبندند.

آرى، همواره دو طاغوت (سياسى و اقتصادى) وجود داشته و دارد، پس بايد- به پيروى از پيامبران «ع»- دو طرد نيز وجود داشته باشد، تا امر دعوت الهى و انقلاب دينى- چنان كه شايسته است- جريان پيدا كند. پس به همان گونه كه پيامبران، طاغوت اوّل را با رهانيدن مردم از بندگى بندگان و فرمانبردارى از قوانين ايشان، و رسانيدن به بندگى خداى متعال و اطاعت احكام خدا بر مى ‏انداختند و طاغوت دوّم را نيز از همين دو طريق ياد شده طرد مى‏ كردند، بر مبلّغان و داعيه‏ داران دينى نيز لازم است كه اين هر دو طاغوت را از تسلّط يابى بر مردمان بازدارند. و تا زمانى كه رهبران دينى با قاطعيّت و استمرار، به اين دو طرد نپردازند، هيچ اصلاح يا انقلابى دينى نمى ‏تواند تحقّق پيدا كند؛ و ايمان توحيدى توأم با عمل، جز در جامعه‏ هاى صالح و شايسته وجود پيدا  نخواهد كرد، و صالح بودن جز با عدل فراهم نخواهد آمد، و عدل با حضور دو طاغوت ياد شده- يا يكى از آن دو- در اجتماع،  بويژه طاغوت اقتصادى، هرگز پيدا نخواهد شد، زيرا اگر «طاغوت اقتصادى» طرد نگردد، در اندك زمانى «طاغوت سياسى» را نيز با نامهايى ظاهر الصّلاح و فريب آميز به وجود خواهد آورد. و اينها همه، گواهى مهم و قاطع بر اين حقيقت است كه اقتصاد و ارزيابى سالم و عادلانه آن، اصالتى دينى و اسلامى است، اصالتى بدل ناپذير، كه هيچ فروگذاريى را پذيرا نيست.

الحياة /  ج‏5 ؛ ص 117-116