ابو شيبه زهرى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود:
«(چه) بد بندهاى است كه دو روى و دو زبان باشد، در حضور، برادر دينى خود را مىستايد ولى در غياب،
از او بدگويى مى كند (با غيبت گوشت بدن او را مىخورد)، در وقت دارائيش به او حسادت مى ورزد،
و به هنگام گرفتارى، تنهايش مى گذارد.»
ابو شيبه زهرى روايت كرده است كه امام محمد باقر عليه السّلام فرمود:
«(چه) بد بنده اى است كسى كه عيبجوى (مردم) باشد، با چهره اى (موافق) با آدمى روبرو مى گردد و
با چهره اى (مخالف) به او پشت مى كند.»
عبد الرحمن بن ابى حمّاد نقل كرده است كه: خداوند متعال به عيسى بن مريم عليه السّلام فرمود:
اى عيسى! زبان تو چه در نهان و چه آشكارا بايد يكى باشد، و قلب تو نيز. من، تو را هشدار مىدهم- و همچون من خبير و آگاهى
تو را كافى است-: دو زبان در يك دهان، و دو شمشير در يك نيام، و دو قلب در يك سينه جاى نمى گيرد، و اين گفته در مورد
اذهان نيز درست است (كه دو انديشه متضاد در باره چيزى داشتن متصوّر نيست).
پاداش نيكيها و كيفر گناهان /ص: 686
