مردی روستایی، پیوسته خدمت امام صادق علیه السلام می‌‌آمد، اما مدتی امام او را ندید. حضرت از حال او جویا شد. شخصی که در محضر امام بود خواست از مرد روستایی عیب‌‌جویی کند و به این وسیله از ارزش او نزد امام بکاهد. گفت: آن مرد، دهاتی و بی‌‌سواد است و چندان آدم مهمی نیست.

امام فرمود: «شخصیت انسان در عقل او و شرافتش در دین او و برتری‌‌اش در تقوای اوست. زیرا مردم از نظر نسل یکسانند و همه از بنی‌‌آدم هستند و مزایای مادی ارزش آفرین نیست. آن مرد از سخنانش شرمنده شد و دیگر چیزی نگفت.
 منبع :
بحار الانوار، ج 47، ص 215