خداوند بزرگ در هر چه آفریده حکمتی گذاشته است از جمله حکمتها را میتوان در خوردنی و تناسب آنها با بیماریها دانست و مهم تر آنکه متناسب
با بیماریهای همان فصل است،چند نکته زیر اشاره به همین مطلب است، کاش بیشتر به سفارشات دین توجه میکردیم:
هر كه ميخواهد بگوش درد مبتلا نباشد هنگام خوابيدن مقدارى پنبه در سوراخ گوش خود بگذارد.
هر كس بخواهد در دوره زمستان زكام را از خود دور ببيند هر روز سه لقمه از غذاى عسل ميل كند.
بايد دانست كه عسل نيز داراى نشانه هائيست كه بآنها سود و زيانش از هم شناخته مى شود.
عسلى كه بوئيدن آنها توليد عطسه ميكند و آنها كه نوشيدنش مسكر و مستى مى آورد و آنهائى كه چشيدنش گلو و مرى را مى سوزاند
اين انواع از عسل خوب نيست بلكه سم و كشنده است.
بوئيدن گل نرگس را در زمستان بتأخير نياندازيد چه استشمام آن زكام را برطرف ميكند هم چنين بوئيدن سياهدانه رافع زكام است.
كسانى كه از زكام در ايام تابستان ناراحتند هر روزه يك خيار بخورند و از نشستن در آفتاب پرهيز كنند.
منبع: طب الرضا عليه السلام ترجمه امير صادقى، ص: 72
