حضرت ابو الحسن عليه السلام ميفرمود:

“همانا از براى خدا در زمين بندگانى است كه براى حوائج مردم كوشش ميكنند،

اينها روز قيامت در امانند، و هر كه بمؤمنى شادى رساند، خدا روز قيامت

دلش را شاد سازد.”

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى ؛ ج‏3 ؛ ص282

امام صادق عليه السلام فرمود:

“براى گام برداشت مرد در راه حاجت برادر مؤمنش، ده حسنه برايش نوشته شود و

ده گناه از او محو شود و ده درجه برايش بالا رود، و جز اين نميدانم كه فرمود: و آن

برابر آزاد كردن ده بنده و بهتر از اعتكاف يكماه در مسجد الحرام است.”

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى ؛ ج‏3 ؛ ص282

امام صادق عليه السّلام فرمود:

“هر كه براى خدا نه چيز ديگر و براى درخواست وعده او و دريافت آنچه نزد خداست بديدار برادرش

رود، خدا هفتاد هزار فرشته بر او گمارد كه فرياد زنند: هان پاك گشتى و بهشت خوشت باشد.”

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 255

ابان بن تغلب گويد: با امام صادق عليه السّلام طواف ميكردم: مردى از اصحاب بمن برخورد و درخواست كرد همراه او

بروم كه حاجتى دارد، او بمن اشاره كرد و من كراهت داشتم امام صادق عليه السّلام را رها كنم و با او بروم، باز در

ميان طواف بمن اشاره كرد و امام صادق عليه السّلام او را ديد، بمن فرمود: اى ابان اين تو را ميخواهد؟ عرضكردم: آرى.

فرمود: او كيست؟ گفتم: مردى از اصحاب ماست، فرمود: او مذهب و عقيده تو را دارد؟ عرضكردم: آرى. نزدش برو،

عرضكردم: طواف را بشكنم؟ فرمود: آرى. گفتم: اگر چه طواف واجب باشد؟ فرمود: آرى، ابان گويد:همراه او رفتم

و سپس خدمت حضرت رسيدم و پرسيدم حق مؤمن را بر مؤمن بمن خبر ده، فرمود: اى ابان اين موضوع را كنار

گذار و طلب مكن، عرضكردم: چرا، قربانت گردم، سپس همواره تكرار كردم و باو اصرار نمودم تا فرمود: اى ابان نيم

مالت را باو ميدهى، سپس بمن نگريست و چون ديد كه چه حالى بمن دست داد فرمود: اى ابان، مگر نميدانى

كه خداى عز و جل كسانى را كه ديگران را بر خود ترجيح داده‏اند ياد فرموده؟ (آنجا كه فرموده است: وَ يُؤْثِرُونَ

عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ عرضكردم: چرا قربانت. فرمود: آگاه باش كه چون تو نيمى از مالت را باو دهى ا

و را بر خود ترجيح نداده‏ئى، بلكه تو و او برابر شده‏ايد، ترجيح او بر تو زمانى است كه از نصف ديگر باو دهى.

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 250

امام صادق عليه السّلام فرمود خدا بچيزى بهتر از اداء حق مؤمن عبادت نشود.

و فرمود: حق مسلمان بر مسلمان اينست كه او سير نباشد و برادرش گرسنه و او سيراب و برادرش‏ تشنه و او پوشيده

و برادرش برهنه، پس چه بزرگست حق مسلمان بر برادر مسلمانش و فرمود:

براى برادر مسلمانت بخواه آنچه براى خود خواهى و چون محتاج گشتى از او كمك بخواه و اگر او از تو خواست عطايش كن

و نسبت بهيچ خيرى نبايد از او ملول شوى و نه او از تو ملول شود، تو پشتيبان او باش كه او پشتيبان تو است. چون غائب

شود، در غيبتش او را نگهدار باش و چون حاضر شود از او ديدار كن و تجليل و احترامش نما كه او از توست و تو از اوئى، و

چون از تو بدش آيد از او دورى مكن تا از او گذشت و كرم خواهى [تا كينه را از دلش بزدائى‏] و اگر باو خيرى رسد، خدا را

شكر كن و اگر بلائى باو رسد، بازويش بگير و اگر برايش نيرنگى سازند، ياريش كن.

و چون مردى ببرادرش «اف» بگويد، رشته دوستى ميان آنها بريده شود، و چون بگويد تو دشمن منى، يكى از آن دو كافر

شوند، و چون متهمش سازد ايمان در دلش آب شود مانند نمك در ميان آب.
راوى گويد: و بمن رسيده است كه آن حضرت فرمود: نور مؤمن براى اهل آسمان مانند ستارگان آسمان براى اهل زمين

ميدرخشد، و فرموده است: مؤمن دوست خداست، خدا ياريش كند و برايش بسازد و مؤمن جز حق بر خدا نگويد و از غير

او نترسد.

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 248

 أسيد بن حضير از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم روايت كرده است كه فرمود:

«كسى كه به داد برادر مسلمان خود برسد و او را از غم و غصه و گرفتارى برهاند، خداوند ده حسنه

در نامه اعمال او مى‏ نويسد، و ده درجه (مقام و منزلت) او را بالا مى ‏برد، و ثواب‏ آزاد كردن ده بنده

را (در راه خدا) به او كرامت مى‏ كند، و ده گونه كيفر و عقوبتى از او دور مى ‏سازد، و ده شفاعت را

در آخرت براى او مهيّا مى‏ فرمايد. »

پاداش نيكيها و كيفر گناهان / ص: 381

 زيد شحّام نقل كرده است كه از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى ‏فرمود:

«كسى كه به‏ داد ستمديده اندوهگينى برسد و بار اندوه را از دل او بردارد و در برآوردن حاجتش كمك كند، در پيشگاه حضرت

حق هفتاد و دو رحمت خواهد داشت، كه با يك رحمتى (از آن رحمتها) زندگانى او را در دنيا اصلاح نموده، و هفتاد و يك رحمت

ديگر را براى آخرت او ذخيره مى ‏كند تا از هراس و وحشت آن روز در امان باشد.»

پاداش نيكيها و كيفر گناهان / ترجمه ثواب الأعمال، ص: 382