در چشم تو شهود شگفتی هست، آن را به جز شهید نمی‌فهمد

آیینه خواست کشف کند آن را، وا کرد چشم و دید نمی‌فهمد

از کوهسار معرفتت آری این سیل حکمت است شده جاری

هرکس که دل نداد نمی‌نوشد، هرکس که دل برید نمی‌فهمد

یک عمر اگرچه غرق شد آنگونه در واژه‌های معجزه‌آمیزت

دریای اشکهای تو را در چاه ابن ابی‌الحدید نمی‌فهمد

گفتی که تن به سجده نمی‌دادم معبود را اگر که نمی‌دیدم

گفتی و قرنهاست که حرفت را عرفان بایزید نمی‌فهمد

شیرینی شروع تو را آری غیر از خدای کعبه نمی‌داند

شهد شهود «فزت و رب» ات را بی‌شک به جز شهید نمی‌فهمد