«سبط بن جوزی» شافعی، در کتاب «تذکرۀ الخواص» از قول «براء بن عازب» روایت می‌کند که: روزی رسول خدا (ص) را مشاهده کردم، در حالی که حسن بن (ع) را بر دوش خود نشانده بود و می‌گفت: بار خدایا! من او را دوست دارم، تو هم او را دوست بدار.»[1] اکثر راویان حدیث بر این روایت اتفاق دارند؛ اما در روایت دیگری جملۀ «خداوندا! دوستدار او را نیز دوست بدار.»[2] نیز اضافه شده است.
در روایتی از قول رسول خدا (ص) آمده است: «حسن از من و من از حسنم، خداوند دوستدارِ او را دوست دارد.»[3]
«قندوزی» عالم حنفی از قول پیامبر خدا (ص) می‌آورد: «هر کس خوش دارد به آقای جوانان اهل بهشت نگاه کند، به حسن بن علی بنگرد.»[4]
«حموی جوینی» شافعی مذهب، روایت می‌کند: پیامبر خدا (ص) در بیان مقام علمی و دانش امام حسن (ع) می‌فرمایند: «اگر عقل در مردی مجسم می‌شد، همانا آن مرد حسن (ع) بود.»[5]
پیامبر خدا (ص) در کلام مهمی، به گونه‌ای که ناظر به حوادث آیندۀ امت نیز می‌باشد، فرمود: «حسن و حسین (ع) امام هستند، خواه قیام کنند یا فرونشینند.»[6]
منبع :
1) تذکرۀ الخواص، سبط این جو.زی، ص 177؛ امالی طوسی، ص 249.
2) العدد القویۀ، علامه حلی، ص 42.
3) مناقب آل ابی طالب، ابن شهر آشوب، ج 2، ص 387؛ هم چنین ببینید: سبل الهدی، صالحی شامی، ج 11، ص 57؛ کثیری از روایات در مدح امام حسن (ع) در منبع اهل سنت گردآوری شده است.
4) ینابیع المودۀ، قندوزی، ج 2، ص 482.
5) فرائد السمطین، حموی شامی، ج 2، ص 68.
6) علل الشرایع، شیخ صدوق، ج 1، ص 211؛ الارشاد، شیخ مفید، ج 2، ص 30.
منبع: ماهنامه اطلاع رسانی، پژوهشی، آموزشی مبلغان شماره155
