ابو بصير از امام باقر عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود:

«هنگامى كه آتشى را شبيه هردى- رنگ زرد و سرخ- بسيار بزرگ مشاهده كرديد كه از [جانب‏] مشرق سه روز يا هفته‏ اى سر

زده است، پس چشم به راه فرج آل محمّد عليهم السّلام داشته باشيد ان شاء اللَّه عزّ و جلّ كه خداوند عزيز و حكيم است» سپس فرمود:

«آن صيحه جز در ماه رمضان بر نخواهد خاست [زيرا ماه رمضان‏] ماه خدا است، [و آن صيحه كه در آن است‏] همان آواى بس بلند

جبرئيل عليه السّلام بدين مردمان است» بعد فرمود:

«نداكننده‏اى از آسمان به نام حضرت قائم عليه السّلام ندا سر مى‏ دهد و هر كه در مشرق و مغرب است مى‏ شنود، هيچ خفته ‏اى

نمى ‏ماند مگر اينكه بيدار مى‏ گردد، و هيچ ايستاده‏اى نمى ‏ماند مگر اينكه مى‏ نشيند، و هيچ نشسته ‏اى نمى ‏ماند مگر اينكه از وحشت

آن صدا بر دو پاى خويش بر مى ‏خيزد، پس خداوند هر كه را بدان آوا عبرت پذيرد و پاسخ گويد مورد رحمت قرار دهد كه آن صداى

نخستين آواى جبرئيل روح الأمين عليه السّلام است.»

سپس فرمود: آن صدا در ماه رمضان در شب جمعه شب بيست و سوم است، پس در آن ترديد نكنيد، بشنويد و اطاعت كنيد، و در

پايان‏ روز آواز ابليس ملعون است كه ندا در مى ‏دهد: بدانيد كه فلانى مظلومانه كشته شد، براى اينكه مردم را دچار شكّ و گرفتارى

سازد. پس بسى افراد شكّ‏ كننده سرگردان در آن روز (پديد آيند) كه در آتش سرازير خواهند شد، پس اگر در ماه رمضان‏ آوائى

شنيديد در آن ترديد نكنيد كه صداى جبرئيل است، و نشانه آن اين است كه او به نام قائم و اسم پدرش ندا سر مى ‏دهد تا آنجا كه

دوشيزه در پس پرده خويش آن را بشنود و پدر و برادر خود را بر خروج برانگيزد.»

الغيبة للنعماني /  ص358-359

 امام صادق (ع) فرمود:« ابليس چهار بار شيون كرد.

نخستين بار روزى بود كه به او لعنت شد و

                                ديگر زمانى كه به زمين فرود آمد و

                                           ديگر وقتى كه محمد (ص) پس از مدتى كه پيامبر نيامده بود به پيامبرى مبعوث گرديد و

                                                                                                                           ديگر زمانى كه سوره فاتحه نازل شد و

او دو بار شاد شد؛

                         زمانى كه آدم از آن درخت خورد و

 زمانى كه او از بهشت فرود آمد.»

الخصال؛ ج‏1 ؛ ص381

«اى خداوند، ماه رمضان‏ در ميان ما بس ستوده زيست و ما را مصاحب و يارى نيكو بود و گرانبهاترين سودهاى مردم

جهان را به ما ارزانى داشت. اما چون زمانش به سر رسيد و مدتش و شمار روزهايش پايان‏ گرفت، آهنگ رحيل كرد.

اى خداوند، اينك با او وداع مى ‏كنيم، همانند وداع با عزيزى كه فراقش بر ما گران است و رفتنش ما را غمگين و گرفتار

وحشت تنهايى كند، عزيزى كه او را بر ما پيمانى است كه بايد نگه‏داريم و حرمتى كه بايد رعايت كنيم و حقى كه بايد ادا نماييم.

پس، اكنون مى‏ گوييم: بدرود اى بزرگ‏ترين ماه خداوند و اى عيد اولياى خدا.»

الصحيفة السجادية / ترجمه آيتى ؛ ص284

« هر كس در ماه رمضان‏ به بندگان (زيردستان) خود آسان گيرد خداوند حساب او را آسان مى‏ گيرد و آن ماهى است

كه آغاز آن رحمت و نيمه آن آمرزش و پايان‏ آن قبول دعا و آزادى از آتش است و شما در آن از چهار چيز بى‏ نياز

نيستيد: دو خصلت كه خدا را با آن خوشنود مى‏ كنيد و دو خصلت كه خودتان از آن بى‏ نياز نيستيد، آن دو خصلتى كه

خدا را با آن خوشنود مى‏ كنيد، گواهى دادن به اين است كه خدايى جز خداى يگانه نيست و من پيامبر او هستم و آن دو

چيز كه شما از آن بى‏ نياز نيستيد اين است كه حاجت‏هاى خود و بهشت را در آن ماه از خدا بخواهيد و در آن از خدا

سلامتى را بخواهيد و از آتش جهنّم به او پناه ببريد.»

الخصال /ج‏1 ؛ ص377

پیامبر(ص): ……

و در روز بيست و چهارم، هيچ يك از شما بدرود حيات نمى‏ گوئيد مگر آنكه مقام خود را در بهشت ببينيد،

و به هر يك از شما ثواب هزار بيمار و هزار غريبى را كه براى طاعت خداوندى (از شهر و ديار خود) بيرون

آمده‏ اند عنايت مى‏ كند، و به‏ ثواب آزاد ساختن هزار بنده از فرزندان اسماعيل (نيز) نائل مى‏ شويد.

و در روز بيست و پنجم، خداوند هزار سراى بارگاه سبز رنگ در زير عرش براى شما بنا مى‏ كند، كه در فراز هر بارگاه،

خيمه‏ اى از نور قرار دارد، و خداوند تبارك و تعالى (شما را اعم از مرد و زن) مورد خطاب قرار داده مى‏ فرمايد: اى امّت احمد!

منم پروردگار شما و شما بندگان و كنيزان منيد؛ در سايه عرش من و در اين بارگاهها مقام كنيد، و بخوريد و بياشاميد، گواراى

شما باد! هيچ ترسى براى شما نيست و غمگين نخواهيد شد؛ اى امت محمّد! به عزت و جلالم قسم، شما را به گونه‏ اى به بهشت

مى‏ فرستم كه موجب شگفتى پيشينيان و آيندگان گردد، و هر يك از شما را با هزار تاج از نور، تاجدار كرده، و بر مركبى از نور 

سوار كنم كه عنانش از نور است، و عنانش داراى هزار حلقه از طلا، و در هر حلقه ‏اى فرشته‏ اى گمارده شده است، و به دست 

هر فرشته‏ اى عمودى از نور قرار دارد، تا آنكه با اين هيأت و بدون محاسبه و حساب وارد بهشت شود.

و چون روز بيست و ششم فرا رسد، خداوند از روى رحمت به شما نظر مى ‏افكند، تمام گناهانتان را مى‏ آمرزد، مگر خونهاى

به باطل ريخته شده و اموال بناحق تصرف شده، و خانه شما را روزى هفتاد بار از (آلودگى به) غيبت و دروغ و بهتان پاك مى ‏سازد.

و چون روز بيست و هفتم فرا رسد، (مقام و منزلت شما چنان است كه) گويا هر مرد با ايمان وزن ديندارى را يارى كرده، و هفتاد هزار

برهنه را پوشانيده، و هزار مرزبان را خدمت كرده باشيد، و گويا هر كتابى را كه خداوند بر پيامبرانش نازل كرده است‏ خوانده باشيد.

و در روز بيست و هشتم، خداوند در بهشت جاويدان، براى شما صد هزار شهر از نور بنا مى‏ كند، و در جنّة المأوى يك صد هزار

كاخ از نقره، و در جنّة النّعيم يك صد هزار خانه از عنبر اشهب، و در جنّة الفردوس يك صد هزار شهر كه در هر شهر يك هزار

حجره قرار داده به شما عنايت مى‏ فرمايد، و در جنّة الخلد يك صد هزار منبر از مشك، و در درون هر منبرى هزار اطاق از زعفران،

و در هر اطاقى هزار تخت از درّ و ياقوت، و بر هر تختى همسرى از حوران بهشتى به شما عطا مى ‏كند.

و چون روز بيست و نهم فرا مى‏ رسد، خداوند يك ميليون محلّه و در هر محلّه‏ اى خيمه‏ اى سپيد رنگ، و در هر خيمه‏ اى تختى از

كافور سپيد و بر هر تختى هزار بستر از سندس سبز رنگ، و بر هر بستر حوريّه ‏اى است كه هفتاد جامه پوشيده است و داراى

هفتاد هزار گيسو كه با درّ و ياقوت زينت يافته‏ اند، به شما كرامت فرمايد.

و چون سى روز ماه رمضان‏ تمام مى‏ شود، خداوند به ازاى هر روزى كه گذشته است، ثواب‏ هزار شهيد و هزار صدّيق و

عبادت پنجاه سال را در نامه اعمال شما ثبت مى‏ كند. و نيز به ازاى هر روز روزه دارى ثواب دو هزار روز، روزه مى‏ نويسد،

و درجات شما را به تعداد آنچه را كه رود نيل رويانده است بالا مى‏ برد، و برات آزادى از آتش جهنّم و جواز عبور از صراط

و امان نامه مصون بودن از عذاب را به دست شما مى ‏دهد.

و بهشت داراى درى است كه به آن ريّان مى‏ گويند و اين در تا روز قيامت باز نمى‏ شود (و در قيامت) اين در به روى مردان و

زنان روزه دار امّت محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم گشوده‏ مى‏ گردد، سپس رضوان خازن بهشت ندا مى‏ كند: اى امّت محمّد!

بسوى ريّان بشتابيد، و امّت من از اين رو به بهشت وارد مى‏ شود. پس كسى كه در اين ماه مورد آمرزش الهى قرار نگيرد در

كدام ماه آمرزيده خواهد شد؟! هيچ نيرو و قدرتى نيست مگر آنكه از جانب پروردگار بلند مرتبه است.”

پاداش نيكيها و كيفر گناهان/ ص188 تا200

 شهید ابوالضل رفیعی سیج : فرمانده تیپ لشکر 5 نصر

ت: مشهد،1334                      ش: جزیره مجنون، عملیات خیبر، 1362                           مزار: بهشت رضا(ع)

روحیه شاد و طبع لطیفی داشت . از این که هم نام با حضرت ابوالفضل العباس(ع) بود، استفاده میکردو موجب شادی و نشاط نیروها می شد، مثلا وقتی دستور می داد و می خواست کار به نحو احست انجام شود، می گفت

: ” بچه ها مبادا ابوالفضل را ناراحت کنید.”

یا میگفت: ” هوای ابوالفضل رو داشته باشید.”

وقتی کارها زیاد بود می گفت: “ به داد ابوالفضل برسید.” با این حال خیلی هم دلباخته قمر بنی هاشم بود

. وقتی با کسی قرار میگذاشت، آخر حرفایش می گفت: ” وعده ما کنار نهر علقمه “

اصحاب آخر الزمانی/ ص31

سلام آقاجون، میدونم توی این اوضاع و احوال دنیا  خندیدن براتون سخته اما تو رو خدا تو روز تولدتون بخندید و دل یه دنیا رو شاد کنید.