برخی معتقدند که ازدواج در ماه شوال بد یمن یا مکروه است اما ما در روایات چیز دیگر ی را به دست آوردیم:

 پيامبر صلى الله عليه و آله با عايشه در ماه‏ شوّال‏ ازدواج‏ كردند و حضرت فرمود:

«تنها پيشينيان، ازدواج‏ در ماه‏ شوّال‏ را مكروه مى‏ دانستند و اين بدان جهت بود كه مرض طاعون در دوشيزگان و كنيزان

مى‏ افتاد تنها به اين دليل، ازدواج در شوّال را خوش نداشتند.»

منابع فقه شيعه ؛ ج‏25 ؛ ص261

حضرت صادق عليه السّلام در حديثى فرمود:

«هر كه قرآن را از روى آن بخواند از ديدگان خود بهره‏مند شود، و سبب سبك شدن عذاب پدر و مادرش گردد اگر چه آن دو كافر باشند.»

و نيز آن حضرت عليه السلام فرمود:

«هر آينه من خوش دارم كه در خانه قرآنى باشد كه خداى عز و جل بدان سبب شيطانها را (از آن خانه) دور كند.»

و نيز فرمود :

«سه‏ چيز است كه بدرگاه خداى عز و جل شكايت كند مسجد ويرانى كه اهلش در آن نماز نخوانند، و دانشمند و عالمى كه

ميان نادانها و جهال باشد و قرآنى كه گرد بدان نشسته و كسى آن را نخواند.»

و نيز فرمود:

«خواندن قرآن از روى آن عذاب را از پدر و مادر سبك كند اگر چه آن‏ دو كافر باشند.»

اسحاق بن عمار گويد: بحضرت صادق عليه السلام عرض كردم: قربانت گردم من قرآن را حفظ دارم آن را از حفظ

بخوانم بهتر است يا از روى قرآن؟ فرمود:

«بلكه آن را بخوان و نگاه بقرآن كن (و از روى آن بخوان) كه بهتر است، آيا ندانسته‏ اى كه نگاه كردن در قرآن عبادت است؟»

أصول الكافي / ج‏4، ص: 418-417

كلينى از حضرت امير المؤمنين صلوات اللَّه عليه روايت كرده است كه:

« آن حضرت در شب عيد فطر دو ركعت نماز مى ‏كردند در ركعت اول بعد از حمد هزار مرتبه قل هو اللَّه أحد

مى‏ خواندند، و در ركعت دويم يك مرتبه،»

و در فقه رضوى همين نماز هست و مذكور است كه در اين شب نهايت سعى كنيد در دعا و بيدارى.

لوامع صاحبقرانى مشهور به شرح فقيه / ج‏6 / 629

بار خدايا بر محمّد و آل او درود فرست، و براى ما مانند پاداشهاى كسى را بنويس (واجب و لازم گردان) كه تا روز قيامت در

آن ماه روزه گرفته، يا در عبادت براى تو كوشش داشته است (در اين جمله از دعا آگاه ساختن بسعه و گشايش فضل و احسان

خداى تعالى است، زيرا اگر روا نبود كه خداوند سبحان مانند پاداش كسى را كه عمل كرده بكسيكه عمل نكرده ببخشد دعا و

درخواست آن درست نبود)-] [ بار خدايا ما در روز فطر و روزه گشودنمان كه آن را براى اهل ايمان (روز) عيد و شادى و

براى اهل دين خود (اسلام) روز اجتماع و گرد آمدن و روز تعاون و كمك كردن بيكديگر قرار دادى، از هر گناهى كه آن را

بجا آورده ‏ايم، يا كار بدى كه پيش از اين كرده ‏ايم، يا انديشه بدى كه در دل داشته ‏ايم، بسوى تو، توبه و بازگشت مينمائيم،

توبه كسيكه رجوع بگناهى را در دل نميگذارند، و پس از توبه در گناهى باز نميگردد، توبه خالصى كه از شكّ و دو دلى

پاكيزه باشد، پس آن را از ما قبول فرما، و از ما راضى و خوشنود شو، و ما را بر آن ثابت و پا بر جا گردان‏.

الصحيفة السجادية ؛ص310-311

بدرود كه ديروز كه در ميان ما بودى آزمند ماندنت بوديم و فردا كه از ميان ما خواهى رفت آتش اشتياق در دل ما شعله خواهد كشيد.

بدرود تو را و آن فضل و كرم تو را كه اينك از آن محروم مانده‏ايم. و بر آن بركات كه پيش از اين ما را داده بودى و اينك از كفش داده‏ايم.

بار خدايا، ما آشناى اين ماهيم، ماهى كه ما را بدان شرف و منزلت دادى و به بركت نعمت و احسان خويش روزه داشتنش را توفيق دادى، در حالى كه مردمان شقى قدرش را نشناختند و شور بختى خويش را از فضيلتش محروم ماندند.

اى خداوند، تو بودى كه ما را برگزيدى و به شناخت اين ماه توفيق عنايت كردى و به سنت آن راه نمودى. تو بودى كه ما را توفيق روزه داشتن و نمازگزاردن ارزانى داشتى، هر چند ما قصور ورزيديم و اندكى از بسيار به جاى آورديم.

بار خدايا، حمد تو راست در حالى كه به بدكردارى خويش اقرار مى‏كنيم و به تبهكارى خويش معترفيم. براى رضاى توست اگر در اعماق دلمان پشيمان شده‏ايم و از سر صدق از تو پوزش مى‏طلبيم.

پس در برابر قصورى كه در اين ماه در طاعت تو ورزيده‏ايم، ما را پاداشى ده كه به يارى آن بر فضيلت مرغوب دست يابيم و آن اندوخته‏هاى گوناگون را كه به آن مشتاق شده‏ايم بستانيم.

عذر تقصير ما را در اداى حق خود بپذير و عمر ما را تا رمضان ديگر دراز كن. و چون به رمضان ديگر رسيديم، ياريمان ده تا آن سان كه سزاى خداوندى توست عبادتت كنيم و ما را به منزلتى رسان كه سزاوار طاعت توست و به چنان اعمال شايسته‏اى برگمار كه اداى حق تو را در اين رمضان و رمضان ديگر، بايسته باشد.

الصحيفة السجادية / ترجمه آيتى، ص: 287