اسحاق بن عباس از پدرانش، از امام كاظم (ع) نقل مى‏كند كه امير المؤمنين (ع) فرمود:

“دو چيز مردم را تباه كرد: ترس از تنگدستى و طلب فخر.“

الخصال / ترجمه جعفرى ؛ ج‏1 ؛ ص113

 ابو سعيد خدرى از پيامبر خدا (ص) نقل مى ‏كند كه فرمود:

«به خدا پناه مى ‏برم‏ از كفر و بدهكارى»،

گفته شد: يا رسول اللَّه! آيا بدهكارى با كفر هم طراز است؟

حضرت فرمود: آرى.

الخصال / ترجمه جعفرى ؛ ج‏1 ؛ ص73

از حضرت صادق (ع) نقل شده است چون آدم از بهشت بيرون رفت جبرئيل بر او نازل گشت و گفت: آيا خداوند ترا نيافريد

و از روح خود در تو ندميد و فرشتگان را به سجده بر تو امر نفرمود؟ و آيا حواء را به تزويج تو در نياورد و ترا در بهشت

خلد جاى نداد و همه چيز را بر تو مباح نفرمود؟ و آيا به زبان ترا از تناول آن درخت نهى نفرمود؟ با اينحال تو معصيت خداوند

را روا ساختى و از آن شجره ممنوعه بهره جستى. آدم پاسخ داد: ابليس به خداوند سوگند ياد كرد كه خيرخواه من مى ‏باشد و من

گمان نمى‏كردم احدى از آفريدگان به خدا سوگند دروغ بر بندند.( معانى الاخبار- ص 124 و عيون الاخبار الرضا- ج 1- ص 274)

«ابا صلت‏ هروى» از حضرت رضا (ع) سؤال مى‏كند يابن رسول اللّه! درختى كه آدم و حواء از آن استفاده كردند چه نوع درختى

بود؟ زيرا كه مردم درباره آن نظرات متناقضى ابراز مى‏دارند بعضى قائلند كه آن گياه ساقه گندم بوده است و بعضى ديگر آن را

تاك انگور و گروهى درخت حسد مى‏دانند. امام فرمودند: تمام اينها با حقيقت همراه است ابو صلت از امام پرسيدند پس دليل اين

تناقض چيست؟ امام در جواب فرمودند: درختى كه در بهشت بود بسان ساير درختهاى دنيا نمى‏باشد زيرا همزمان كه آن گياه براى

مثال گندم بود ثمره آن مى‏توانست خوشه‏اى از انگور باشد خداوند هنگاميكه بر آدم منت نهاد و او را مسجود فرشتگان خويش ساخت

اين مسئله باعث غرورى در آدم شد زيرا كه او با خود مى‏گفت آيا بشرى بر تر از من در ميان آفريدگان خدا وجود دارد؟ خداوند كه

بر نيت آدم آگاهى داشت خطاب به او فرمود: اى آدم بر ستون عرش من بنگر تا چه مى‏بينى؟ آدم نيز بر بلنداى عرش اين جملات را

نوشته يافت «لا اله الا اللّه، محمد رسول اللّه، على‏ بن‏ ابيطالب‏ امير المومنين و زوجته فاطمه سيدة نساء العالمين و الحسن و الحسين

سيد الشباب اهل الجنة» آدم با تعجب پرسيد: پروردگارا اينها كيانند؟ ندا در رسيد: آنها از ذريه تو و برترين خلائقند و از تو نيز مهترند

و اگر آنها نمى‏بودند تو و آسمانها و زمين و بهشت و دوزخ را خلق نمى‏كردم بپرهيز از اينكه بر آنها با ديده حسد بنگرى، آدم كه منزلت‏

آنها را ديد نتوانست از حيله شيطان و شعله حسد در امان بماند تا اينكه بالاخره از آن درخت تناول نمود و نيز حوّا كه با ديده حسد بر

منزلت فاطمه زهرا ديده افكنده بود بسان آدم از آن درخت استفاده كرده و در نتيجه هر دو از جوار رحمت الهى بسوى كره خاكى

هبوط نمودند.

داستان پيامبران يا قصه‏ هاي قرآن از آدم تا خاتم ؛ ص88-89

از آيات آسمانى- در سراسر «قرآن كريم»- كه حكايت از روش‏ پيامبران «ع» در نهضتها و شعارهاى ايشان دارد، چنان برمى‏ آيد كه آنان- پيش از هر چيز- مردمان را به پرستش خداى متعال، و درست پيمانه- كردن و كشيدن، و از بهاى كالاى ديگران نكاستن، دعوت مى‏ كردند، و اين دعوت را با خطابى به ثروتمندان، قاطع و صريح، چنين طنين- افكن مى ‏ساختند: «لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مالًا براى تبليغ‏ دين‏ خدا از شما چيزى نمى ‏خواهيم.». بدين گونه سه شعار اساسى زنده بر پيشانى دعوتهاى پيامبران مى ‏درخشيد، و فضاها را در روزگارى كه پيامبران به رهانيدن توده‏ هاى بشرى از چنگال طاغوتیان اشتغال داشتند پر مى‏ كرد:

1- فراخوانى مردم به پرستش خداى متعال، از روى ايمان و اخلاص.

2- فراخوانى به پيروزى يك نظام اقتصادى سالم، از راه اصلاح كردن روابط اقتصادى و تبادلى در ميان مردم، و حذف ستمهاى مالى از زندگى توده ‏ها، در همه صورتها و اشكال آشكار و غير آشكار اين ستمها، و طرد طاغوتهاى اقتصادى و مستكبران مالى به قطعى ترين شكل.

3- قطع رابطه با صاحبان مال و ثروت، تا اينان در منحرف ساختن مسير دين خدا و هدف هاى آن طمع نبندند.

آرى، همواره دو طاغوت (سياسى و اقتصادى) وجود داشته و دارد، پس بايد- به پيروى از پيامبران «ع»- دو طرد نيز وجود داشته باشد، تا امر دعوت الهى و انقلاب دينى- چنان كه شايسته است- جريان پيدا كند. پس به همان گونه كه پيامبران، طاغوت اوّل را با رهانيدن مردم از بندگى بندگان و فرمانبردارى از قوانين ايشان، و رسانيدن به بندگى خداى متعال و اطاعت احكام خدا بر مى ‏انداختند و طاغوت دوّم را نيز از همين دو طريق ياد شده طرد مى‏ كردند، بر مبلّغان و داعيه‏ داران دينى نيز لازم است كه اين هر دو طاغوت را از تسلّط يابى بر مردمان بازدارند. و تا زمانى كه رهبران دينى با قاطعيّت و استمرار، به اين دو طرد نپردازند، هيچ اصلاح يا انقلابى دينى نمى ‏تواند تحقّق پيدا كند؛ و ايمان توحيدى توأم با عمل، جز در جامعه‏ هاى صالح و شايسته وجود پيدا  نخواهد كرد، و صالح بودن جز با عدل فراهم نخواهد آمد، و عدل با حضور دو طاغوت ياد شده- يا يكى از آن دو- در اجتماع،  بويژه طاغوت اقتصادى، هرگز پيدا نخواهد شد، زيرا اگر «طاغوت اقتصادى» طرد نگردد، در اندك زمانى «طاغوت سياسى» را نيز با نامهايى ظاهر الصّلاح و فريب آميز به وجود خواهد آورد. و اينها همه، گواهى مهم و قاطع بر اين حقيقت است كه اقتصاد و ارزيابى سالم و عادلانه آن، اصالتى دينى و اسلامى است، اصالتى بدل ناپذير، كه هيچ فروگذاريى را پذيرا نيست.

الحياة /  ج‏5 ؛ ص 117-116

 شهید محمد حسین یوسف اللهی: جانشین فرماندهی اطلاعات و عملیات لشکر 41 ثارالله

ت: کرمان، 1340 مجروحیت شیمیایی در عملیات والفجر 8                    ش: تهران،1364                         مزار: کرمان

یکی از همرزمان شهید میگوید:

« سه روز طول کشید تا رسیدیم منطقه. توی این سه روز هر جا که برای نماز توقف داشتیم، حسین آقا کنار جامهری می ایستاد،

کلی مهرها رو زیر و رو میکرد، بعد هم یکی رو بر میداشت و می ایستاد به نماز. حسابی کنجکاو شده بودم. ازش پرسیدم: ” حسین

آقا دنبال چی میگردی؟” گفت: ” نمیدونی ؟! خب دنبال مهر میگردم.” گفتم : “این همه مهر! مگه اینا با هم فرق دارن؟” خندید و جواب

داد: ” اگه یه مقدار دقت کنی مفهمی” ایستاد به نماز. نگاه کردم به مهرش. دیدم مهر کربلاست. نمازش که تمام شد، گفتم: ” دنبال مهر

کربلا می گشتی؟ یعنی این قدر واجبه که شما هر جا به خاطرش اینقدر معطل میکنی؟ ” نگاهی کرد و گفت:” تو میدونی سجده کردن

رو مهر کربلا چقدر ثواب داره؟ ” بعد هم شروع کرد از کربلا گفتن و از امام حسین(ع). اسم امام حسین (ع) که اومد گفت: ” من از

اینکه اسمم حسینه خیلی خوشحالم. این رو هم مدیون پدر و مادرم هستم. هر وقت که منو با اسم حسین صدا میکنن خیلی لذت میبرم.”»

اصحاب آخرالزمانی/ص9

نامه اول:

برادر با ایمان و دوست رشید ما
نامه‌ای به برادر با ایمان و دوست رشید ما، ابوعبدالله محمد بن نعمان - شیخ مفید - که خداوند عزت وی را مستدام بدارد.
سلام خداوند بر تو ای کسی که در دوستی ما به زیور اخلاص آراسته‌ای و در اعتقاد و ایمان به ما دارای امتیاز مخصوص هستی.
ما در مورد نعمت وجود تو خداوند یکتا را سپاسگزاریم، و از پیشگاه مقدس خداوندی استدعا می‌کنیم که بر سید و مولای حضرت محمد بن عبدالله(صلی الله علیه و آله) و خاندان او درود و صلوات پیاپی و بی‌نهایت خویش را نازل فرماید.
از آنجا که در راه یاری حق و بیان سخنان و نصایح ما صادقانه کوشیدی، خداوند این افتخار را به شما ارزانی داشته و به ما اجازه فرموده است که با شما مکاتبه کنیم.
شما مکلف هستید که اوامر و دستورات ما را به دوستان ما برسانی، خداوند عزت و توفیق اطاعتش را به آنان مرحمت فرماید و مهمات آنان را کفایت کرده، در پناه لطف خویش محفوظشان دارد.

با یاری خداوند متعال در مقابل دشمنان ما که از دین خداوند روی برگردانده‌اند بر اساس تذکرات، استقامت کن و با خواست الهی دستورات

ما را به آنان که از تو می‌پذیرند و گفتار ما موجب آرامش آنها می‌باشد، ابلاغ کن. با این که بر اساس فرمان خداوند بزرگ و صلاح واقعی

آنها ما و شیعیان‌مان تا زمانی که حکومت در اختیار ستمگران است در نقطه‌ای دور و پنهان از دیده‌ها بسر می‌بریم، ولی از تمام حوادث و

ماجراهایی که بر شما می‌گذرد کاملاً مطلع هستیم و هیچ چیزی از اخبار شما بر ما پوشیده نیست. از خطاها و گناهانی که بندگان صالح

خداوند از آنها دوری می‌کردند ولی اکثر شما مرتکب شدید باخبریم.

اگر عنایات و توجهات ما نبود، مصائب و حوادث زندگی شما را در بر می‌گرفت و دشمنان شما را از بین می‌بردند.

از عهدشکنی‎ها و پشت‌ سر گذاشتن عهد و پیمان‎ها با اطلاعیم(که همین عوامل موجب بدبختی و دوری شما از حریم ولایت شده است).

گویی اینها از لغزش‎های خود خبر ندارند، با همه گناهان، ما هرگز امور شما را مهمل نگذاشته، شما را فراموش نمی‌کنیم و اگر عنایات

و توجهات ما نبود، مصائب و حوادث زندگی شما را در بر می‌گرفت و دشمنان شما را از بین می‌بردند. پس، از خداوند بترسید و تقوا

پیشه کنید و به خاندان رسالت مدد رسانید.

در برابر فتنه‌هایی که پیش می‌آید و البته عده‌ای در این آزمایش و برخورد با فتنه‌ها هلاک می‌شوند، مقاومت کنید و البته همه

اینها از نشانه‌های حرکت و قیام ما هست. اوامر و نواهی ما را متروک نگذارید و بدانید که علی‌رغم کراهت و ناخشنودی کفار

و مشرکان، خداوند نور خود را تمام خواهد کرد.

تقیه را از دست ندهید… من ولی خدا هستم، سعادت پویندگان راه حق را تضمین می‌کنم.

… پس سعی کنید اعمال شما طوری باشد که شما را به ما نزدیک سازد و از گناهانی که موجب نارضایتی ما را فراهم نماید

بترسید و دوری کنید.

امر قیام ما با اجازه خداوند به طور ناگهانی انجام خواهد شد و دیگر در آن هنگام توبه فایده‌ای ندارد و سودی نبخشد.

عدم التزام به دستورات ما، موجب می‌شود که بدون توبه از دنیا بروند و دیگر ندامت و پشیمانی نفعی نخواهد داشت.

ای شیخ مفید! خداوند شما را با الهامات غیبی خود ارشاد و توفیقات خویش را در سایه رحمت بی‌پایانش نصیب ما فرماید.

منبع: تبیان