در وصف مومنان آمده است:
“او حلم را با علم، و علم را با عقل ممزوج مى كند. او را مى بينى كه كسالتش دور، نشاطش دائمى،
آرزوهايش نزديك، لغزشهايش كم، اجلش را منتظر، قلبش خاشع، نفسش قانع، جهلش ناپيدا، كارش
سهل، نسبت به حفظ دينش سختگير، شهوتش مرده، غضبش فرو برده، اخلاقش سالم، همسايهاش
از او در امان، تكبّر او ضعيف، به آنچه برايش مقدّر شده قانع، صبرش متين، كارش با حكمت، و ذكرش
بسيار است.
آنچه را كه دوستان، او را در آن امانت دار دانسته اند براى كسى نقل نمى كند، و شهادت دادن را
حتّى براى دشمنان كتمان نمى كند، و چيزى از حق را بعنوان ريا انجام نمى دهد و از خجالت هم
حق را ترك نمى كند. از او خير آرزو مى شود و مردم از شر او در اماناند.
از كسى كه به او ظلم كند گذشت مى نمايد، و هر كس او را محروم كند به او عطا مى نمايد، و
هر كس از او قطع كند با او وصل مى كند. بردبارى از او دور نمى شود، و در آنچه مورد شك او
است عجله نمى كند، و در آنچه برايش روشن است دقّت مى كند.
جهلش دور، سخنش نرم، كار منكر او ناپيدا، كار نيك او معروف، سخن او راست، كار او نيكو است.
خير او مى آيد و شر او مى رود.
او در لرزشهاى زندگى با وقار، در ناراحتىها صابر، و در حال آسايش شكرگزار است. “
أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص: 542
