سر باز زدن از حق
سوره البقرة (2): آيه44
أَ تَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ وَ أَنْتُمْ تَتْلُونَ الْكِتابَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ
آيا مردم را به نيكى (و ايمان به پيامبرى كه صفات او آشكارا در تورات آمده) دعوت مىكنيد، اما خودتان را
فراموش مىنمائيد با اينكه شما خودتان كتاب (آسمانى) را مىخوانيد، آيا هيچ فكر نمىكنيد؟
روى سخن در آيات فوق همچون آيات قبل و بعد، به بنى اسرائيل است،.( ولى مسلما مفهوم آن گسترده
است و ديگران را نيز شامل مىشود.)
به گفته مفسر معروف” طبرسى” در” مجمع البيان” علما و دانشمندان يهود قبل از بعثت محمد ص مردم
را به ايمان به وى دعوت مىكردند و بشارت ظهورش را مىدادند ولى خود هنگام ظهور آن حضرت از ايمان
آوردن خود دارى كردند.
و نيز همان مفسر بزرگ نقل مىكند كه بعضى از علماى يهود به بستگان خود كه اسلام آورده بودند توصيه
مىكردند به ايمان خويش باقى و ثابت بمانند ولى خودشان ايمان نمىآورند.
علماى يهود از اين مىترسيدند كه اگر به رسالت پيامبر اسلام اعتراف كنند كاخ رياستشان فرو ريزد و عوام
يهود به آنها اعتنا نكنند، لذا صفات پيامبر اسلام را كه در تورات آمده بود دگرگون جلوه دادند.
تفسير نمونه، ج1، ص: 217
