پيامبر صلى اللّه عليه و آله و سلّم، ابو بكر را به حضور خود طلبيد و آياتى چند از آغاز سوره توبه را به وى تعليم و دستور داد با چهل تن از مسلمانان راه مكه را در پيش گيرد و اين آيات را كه متضمن برائت و بيزارى از مشركان است، در روز عيد قربان تلاوت كند.
ابو بكر به فرمان پيامبر آماده مسافرت گرديد و راه مكه را در پيش گرفت. چيزى نگذشت كه پيك وحى نازل گرديد و پيامى از طرف خدا آورد و آن اينكه بايد موضوع بيزارى از مشركان را، خود او يا كسى كه از او است به مردم ابلاغ كند. «3» از اين رو، پيامبر على عليه السّلام را به حضور خود خواست و جريان را به وى گفت و مركب مخصوص خود را در اختيار وى نهاد و دستور داد كه هرچه زودتر مدينه را ترك گويد، تا ابو بكر را در راه ملاقات كند و آيات را از او بازگيرد و در روز عيد قربان، آيات بيزارى را به ضميمه قطعه نامهاى، در آن اجتماع با شكوه- كه از تمام نقاط عربستان در آن شركت مىكنند- ايراد کند.
فروغ ابديت تجزيه و تحليل كاملى از زندگى پيامبر اكرم صلّى الله عليه و آله و سلّم، آيت الله جعفر سبحانى، قم: بوستان كتاب، 1385، چاپ بیست و یکم، ص 892.
