[شيخ سعيد فقيه] أبو جعفر محمّد بن علىّ بن حسين بن موسى بن بابويه قمّى [مصنّف اين كتاب]- كه خدا از او خشنود باد،
و او را در بهشت خود مسكن دهد- گفت:
عبد اللّٰه بن سنان از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود:
“خداوند عزّ و جلّ زكات را بمانند نماز فرض و مقرّر فرموده است، و از اين رو اگر كسى زكات را
حمل كند و آشكارا و بر ملا عطا نمايد، باكى بر او نيست، و اين بدان جهت است كه خداى عزّ و جلّ
مقدار تأمين نيازمنديهاى فقرا را در اموال اغنيا مقدّر و مقرّر نموده است. و اگر ميدانست كه آن
مقدار مفروض و معيّن ايشان را كفايت نميكند، هر آينه آن را براى ايشان مىافزود، و هر گونه
تنگدستى و صعوبت معيشتى كه متوجّه فقرا شود، از جهت خوددارى اغنيا از پرداخت حقوق
ايشان است، نه از جهت مقدار زكات و نارسائى آن.”
من لا يحضره الفقيه - ترجمه، ج2، ص: 302