هشام بن حكم به امام صادق عليه السلام عرضكرد: مرا از آنچه سجده كردن بر آن جايز است، و آنچه سجود بر آن جايز
نيست آگاه فرما، آن حضرت فرمود:
سجده كردن جايز نيست مگر بر زمين يا بر آنچه از زمين رويد غير از خوردنيها و پوشيدنيها (يا آنچه غير قابل خوردن و غير
قابل پوشيدن كه زمين بروياند) پس هشام به آن حضرت گفت: فدايت گردم علّت اين كه بر خوردنى و پوشيدنى سجده
نبايد كرد چيست؟ آن حضرت پاسخ فرمود: چون سجود عبارتست از خضوع و فروتنى براى خداوند عزّ و جلّ، پس شايسته
نيست كه سجود يا خضوع بر چيزى كه خورده يا پوشيده مى‌شود بعمل آيد، زيرا اهل دنيا بندگان مأكولات و ملبوسات‌اند
(يا در برابر آنچه خورده و پوشيده مى‌شود همچون بنده‌اند در برابر مولاى خود) و سجده‌كننده در حال سجود خود در
عبادت خداوند عزّ و جلّ و بندگى و تذلّل بسر ميبرد، پس با اين اوصاف شايسته نيست كه پيشانى خود را بهنگام
سجودش بر معبود اهل دنيا كه به نيرنگ و
فريب آن فريفته شده‌اند گذارد، و سجده كردن بر زمين بهتر و برتر از ساير چيزها است (كه بر آنها سجود جايز است)
زيرا زمين در نشان دادن فروتنى و خضوع و خاكسارى در برابر خداوند عزّ و جلّ گوياتر و رساتر و كاملتر است.
من لا يحضره الفقيه - ترجمه، ج1، ص: 415
