امام صادق عليه السّلام فرمود:
“بهترين شما سخاوتمندانتان، و بدترينتان بخيلانتانند. و نشان خلوص ايمان نيكى در بارۀ برادران و سعى
در برآوردن حوائج ايشان است، و خدا شخص نيكوكار در بارۀ دوستان و برادران را دوست ميدارد، و اين
صفت موجب به خاك سودن بينى شيطان، و دور شدن از آتش آن جهان، و دخول در بهشت جاودان است.”
سپس فرمود:
اى جميل، اين معنى را به اشراف اصحابت گزارش كن. گفتم: فدايت شوم، اشراف اصحابم كيانند؟ فرمود: آنان نيكوكاران
در بارۀ دوستان و برادران در سختى و رفاهند.
آنگاه فرمود: اى جميل، آگاه باش كه صاحب اموال بسيار اين حقيقت در نظرش بى‌اهميّت است، و خداى عزّ و جلّ صاحب
مال اندك را در اين باره ستوده است، و در كتاب خود فرموده است: و ديگران را بر خود مقدّم ميدارند اگر چه خود گرفتار
گرسنگى باشند. و كسانى كه از بخل روان خود در امان بمانند ايشان همان رستگارانند.
و نيز آن امام فرمود:
“جوان سخاوتمندى شرير و تبهكار و غوطه‌ور در گناهان نزد خداى عزّ و جلّ از پير عابدى بخيل محبوبتر است.”
و روايت شده است:
كه خداى عزّ و جلّ به موسى عليه السّلام وحى فرستاد كه سامرى را مكش، زيرا كه او سخاوتمند است.
و پيامبر صلّى اللّٰه عليه و آله فرمود:
“كسى كه آنچه را خدا بر او فرض كرده است بجا آورد، سخى‌ترين مردم است.”
من لا يحضره الفقيه - ترجمه، ج2، ص: 367