1- رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله فرمود: ظاهر شدن موى سفيد در جلو سر دلالت بر خوبى احوال ميكند و در روى دو گونه و دو طرف ريش (نزديكى گوش) علامت سخا و كرم است و در دو طرف سر نشانۀ شجاعت و در پشت سر اگر اول بار ظاهر شود نامبارك و نحس است.

2- امام صادق عليه السّلام فرمود: اوّلين كسى كه داراى موى سپيد شد ابراهيم خليل عليه السلام بود كه روزى محاسن خود را به بالا گرفت و يك تار موى سفيد در آن ديد و گفت: اى جبرئيل اين چيست؟ جبرئيل گفت: اين وقار است، پس ابراهيم عرضكرد: خداوندا وقار مرا افزون گردان.

3- و نيز امام صادق عليه السّلام فرمود: هر كس از مسلمانان كه داراى يك تار موى سپيد شود روز قيامت آن يك تار موى سفيد براى او نورى خواهد بود.

4- رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله فرمود: موى سفيد چون نور است (يا چهره شخص را نورانى ميكند) پس آن را از جاى خود در نياوريد و نكنيد.

5- امير المؤمنين عليه السّلام در چيدن موى سپيد اشكالى نميدانستند ولى كندن آن را مكروه ميداشتند.
نهى از كندن موى سفيد نهى بمعنى كراهت است نه نهى تحريمى زيرا:

6- امام صادق عليه السّلام ميفرمود: باكى نيست بر چيدن موى سفيد (كه آميخته با موى سياه باشد) و كندن آن. لكن چيدن آن نزد من خوشايندتر از كندن آنست.

پس اخبار ائمه عليهم السّلام در يك حالت مختلف نميشود زيرا محلّ صدور جمله آنها از سوى خداوند تعالى است كه به پيامبر صلّى اللّٰه عليه و آله وحى شده است، بلكه احكام آنان بحسب تفاوت و شرائط مختلفى كه در موارد گوناگون وجود دارد مختلف است.

من لا يحضره الفقيه - ترجمه، ج‌1، ص: 179‌-179