در واقعه حمله به خانه حضرت زهرا آمده است:

حضرت زهرا عليها السّلام روبروى عمر در آمد و ناله زد: «يا ابتاه! يا رسول اللَّه»! عمر شمشير را- همچنان كه در

غلافش بود- بلند كرد و بر پهلوى‏ حضرت زد . فاطمه عليها السّلام فرياد زد. عمر تازيانه را بلند كرد و بر بازوى آن

حضرت زد. فاطمه عليها السّلام ناله زد: «يا ابتاه»!

ناگهان امير المؤمنين عليه السّلام برخاست و گريبان عمر را گرفت و او را تكانى داد و بر زمين زد و بر بينى و گردن

او كوبيد و تصميم به قتل او گرفت.

ولى سخن پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و وصيّت او در باره صبر و تسليم را بياد آورد، و فرمود: «اى پسر صُهاك‏ ،

قسم به خدايى كه محمّد را به نبوّت كرامت داد، اگر نبود مقدّرى كه از طرف خداوند نوشته شده مى‏فهميدى

كه تو نمى‏توانى داخل خانه‏ام شوى»!

أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص: 561

خداوند تفرقه و اختلاف را بين اين امّت مقدّر كرده است، و اگر خدا مى‏خواست همه آنان را بر هدايت جمع مى ‏كرد و

دو نفر از آنان و از تمام خلقش با هم اختلاف نمى‏كردند، و هيچ يك از اوامر پروردگار مورد منازعه قرار نمى‏گرفت و كسى

كه در فضل كمتر است فضيلت صاحب فضل را انكار نمى‏كرد. و اگر خدا مى‏خواست عذاب آنان را زودرس مى‏كرد و تغيير

از جانب او مى‏شد تا ظالم مورد تكذيب قرار گيرد و حق راه خود را بداند.

خداوند دنيا را خانه اعمال و آخرت را خانه ثواب و عقاب‏ قرار داده است تا آنان را كه بد كرده‏اند طبق اعمالشان جزا

دهد و آنان را كه نيكى كرده‏اند به نيكى جزا دهد.

امير المؤمنين عليه السّلام مى‏فرمايد: گفتم:

خدا را شكر بر نعمت‏هايش و صبر بر بلايش و تسليم و رضا بر مقدّراتش!

أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم ؛ ص439

صبر بر چهار شعبه است:

                                           بصيرت در فهم و درك‏ ،

                                                                             تأويل و تبيين حكمت،

                                                                                                             شناخت عبرتها ،

                                                                                                                                       سنن پيشينيان.

هر كس در فهم و درك بصيرت داشته باشد در حكمت جستجو و تبيين مى‏كند، و

هر كس در حكمت تبيين كند عبرتها را مى‏شناسد، و هر كس عبرت را بشناسد

حكمت را تأويل و تفسير مى‏كند، و هر كس حكمت را تفسير كند عبرت را مى‏بيند،

و هر كس عبرت را ببيند گويا همراه پيشينيان بوده است.

أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص: 260

از امام صادق عَلَيْهِ السَّلَامُ (نقل شده است كه) فرمود:

“همانا خداى عزّ و جلّ فرموده است: بنده مؤمن خود را در جريانى قرار نمى ‏دهم مگر آنكه برايش

خير و صلاح باشد، پس (اگر) به قضا و قَدَر من راضى باشد، بر بلاها صابر؛ و سپاسگزار نعمتهاى من

باشد، او را در پيشگاه خود در زُمره صدّيقين قرار مى‏ دهم‏.”

ترجمه المؤمن ؛ ص51

در وصف مومنان آمده است:

“او حلم را با علم، و علم را با عقل ممزوج مى‏ كند. او را مى‏ بينى كه كسالتش دور، نشاطش دائمى،

آرزوهايش نزديك، لغزشهايش كم، اجلش را منتظر، قلبش خاشع، نفسش قانع، جهلش ناپيدا، كارش

سهل، نسبت به حفظ دينش سختگير، شهوتش مرده، غضبش فرو برده، اخلاقش سالم، همسايه‏اش

از او در امان، تكبّر او ضعيف، به آنچه برايش مقدّر شده قانع، صبرش متين، كارش با حكمت، و ذكرش

بسيار است.

آنچه را كه دوستان، او را در آن امانت دار دانسته‏ اند براى كسى نقل نمى‏ كند، و شهادت دادن را

حتّى براى دشمنان كتمان نمى‏ كند، و چيزى از حق را بعنوان ريا انجام نمى‏ دهد و از خجالت هم

حق را ترك نمى‏ كند. از او خير آرزو مى‏ شود و مردم از شر او در امان‏اند.

از كسى كه به او ظلم كند گذشت مى‏ نمايد، و هر كس او را محروم كند به او عطا مى‏ نمايد، و

هر كس از او قطع كند با او وصل مى‏ كند. بردبارى از او دور نمى‏ شود، و در آنچه مورد شك او

است عجله نمى‏ كند، و در آنچه برايش روشن است دقّت مى‏ كند.

جهلش دور، سخنش نرم، كار منكر او ناپيدا، كار نيك او معروف، سخن او راست، كار او نيكو است.

خير او مى‏ آيد و شر او مى‏ رود.

او در لرزش‏هاى زندگى با وقار، در ناراحتى‏ها صابر، و در حال آسايش شكرگزار است. “

أسرار آل محمد عليهم السلام / ترجمه كتاب سليم، ص: 542

امام صادق عليه السّلام فرمود:

«ما بردباريم و شيعيان ما از ما بردبارتر.»

راوى گويد: عرض كردم: چگونه شيعيان شما از شما بردبارترند؟

فرمود:« زيرا ما بر آنچه مي دانيم صبر مي كنيم و شيعيان ما بر آنچه نميدانند صبر مي كنند.»

شرح‏

يعنى ما هر بلا و مصيبتى را پيش از آمدنش ميدانيم، ولى بر سر شيعه‏ ناگهان و ندانسته وارد مى‏شود، از اين رو تحملش براى

آنها دشوارتر است و يا اينكه ما ثوابى را كه خدا به صابران مي دهد و حكمت مصيبت ديدن مردم و رفعت درجه و مقام را

بسبب صبر بخوبى مي دانيم. بدين جهت صبر كردن بر ما گواراترست تا بر شيعيان ما كه اين مطالب را چون ما نمي دانند.

أصول الكافي /ج‏3 ؛ ص148