از امام صادق عَلَيْهِ السَّلَامُ (نقل شده است كه) فرمود:

“همانا براى هر بنده‏ اى نزد خداوند درجه و مقامى است كه نمى‏ تواند به‏ وسيله اعمال به آن

مقام دست يابد، پس او را نسبت به جسم، يا اموال و يا فرزندانش مبتلا مى‏ گرداند، اگر تحمّل

و صبر نمايد، خداوند او را به آن درجه و مقام خواهد رساند.”

ترجمه المؤمن ؛ ص49

امام رضا عَلَيْهِ السَّلَامُ به نقل از امام محمّد باقر عَلَيْهِ السَّلَامُ فرمود:

هنگامى كه روز قيامت بر پا شود منادى صدا زند: صبر كنندگان كجايند؟

پس گروهى از مردم بر خيزند.

بعد از آن منادى صدا زند: كجايند صبركنندگان و شكيبايان؟

پس عدّه ‏اى ديگر از مردم بر خيزند.

گفتم: فدايت گردم! صابران كدامند؟

فرمود:

صابران آنهايى هستند كه بر انجام واجبات شكيبا بوده؛ و متصبّرون آنهايى هستند كه

خود را بر ترك گناهان به شكيبايى وا داشته‏ اند.”

ترجمه الزهد ؛ ص219

على عليه السّلام فرمود:

“بدان كه ايمان بر چهار پايه استوار است؛ يقين، صبر، عدل و جهاد.”

تاريخ سياسى صدر اسلام / ترجمه كتاب سليم ؛ ص105

و بدان اى مفضّل! كه سر معاش آدمى و زندگانى نان و آب است، پس نظر كن كه چگونه تدبير كرده

است امر را در اين دو چيز زيرا كه چون آدمى را احتياج به آب شديدتر است از احتياج به نان بنا بر آن

كه صبر او بر گرسنگى زياده است از صبر بر تشنگى، و احتياجش به آب بيشتر است از احتياج به نان

زيرا كه محتاج است به آب از براى‏ خوردن و وضو ساختن و غسل كردن و شستن جامه‏ها و آب دادن

چهار پايان و زراعتها، لذا آب را فراوان گردانيده كه نبايد خريد تا آن كه آدمى را در تحصيل آن كلفتى

و مشقتى نبوده باشد، و نان را چنان مقرّر فرموده كه به چاره و حركت تحصيل آن بايد كرد تا آدمى

را آن شغل از طغيان و ارتكاب به امور باطله باز دارد، نمى‏بينى كه كودكى را كه هنوز به حد فهم و

ادراك و تعلّم نرسيده به معلّم مى‏دهند كه از بازى و ارتكاب امورى چند كه موجب فساد خود و اهل

او مى‏ شود باز دارد؟

توحيد مفضل / ترجمه علامه مجلسى، ص: 114