امام صادق عليه السلام ميفرمود:

“نفس كشيدن كسى كه براى ما اندوهگين است و براى ستمى كه بما شده غمگين است، تسبيح ميباشد، و همت

گماشتنش براى امر ما عبادتست و پنهان داشتنش راز ما را جهاد در راه خداست،”

راوى گويد: محمد بن سعيد بمن گفت:

اين روايت را با آب طلا بنويس كه من چيزى بهتر از اين ننوشته‏ ام.

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى ؛ ج‏3 ؛ ص321

حضرت ابو الحسن عليه السلام فرمود:

“اگر در اين دستت چيزى باشد و بتوانى بآن دستت نفهمانى بكن (يعنى رازت را از خواص اصحابت پوشيده دار)”

راوى گويد: مردى نزد آن حضرت بود و از فاش ساختن راز سخن بميان آمد، حضرت فرمود: زبانت را نگهدار تا عزيز

شوى، و مردم را بافسار گردنت مسلط مساز كه ذليل گردى.

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 320

على بن الحسين عليهما السّلام فرمود:

“بخدا دوست دارم كه براى دو خصلت شيعيان ما بقدرى از گوشت بازويم فدا دهم: كمى حوصله و كمى راز نگهدارى.”

شرح‏

- گويا ميفرمايد:

خويشتن دارى و راز نگهدارى از ميان شيعه رخت بر بسته است و اگر ممكن باشد كه پاره‏ئى از گوشت بازويم را كسى بگيرد

و اين دو خصلت را بشيعه بدهد، من حاضرم و اين معامله را ميكنم.

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى ؛ ج‏3 ؛ ص314

امام صادق عليه السّلام فرمود:

“مردم بدو خصلت مأمور شدند، ولى آن دو را تباه كردند و از دست دادند و از آن جهت بى‏ همه چيز شدند: صبر و راز پوشى.”

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 315

محمد بن ابى نصر گويد: از امام رضا عليه السّلام مسأله‏اى پرسيدم، حضرت خود دارى كرد و جواب نفرمود: سپس فرمود: اگر هر چه را ميخواهيد، بشما بگوئيم و عطا كنيم، موجب شر شما باشد و گردن صاحب الامر را بگيرند، امام باقر عليه السّلام فرموده است: امر ولايت (حكومت و خلافت خدائى) را خدا بجبرئيل بر از سپرد، و جبرئيل بمحمد صلى اللَّه عليه و آله براز سپرد و محمد صلى اللَّه عليه و آله بعلى عليه السّلام و على بهر كه خدا خواست، سپس شما آن را فاش ميسازيد، كيست آنكه سخنى را كه شنيده نگهدارد؟
امام باقر عليه السّلام فرمود: در حكمت آل داود است كه: مسلمان را سزاوار است كه مالك خود باشد و بكار خود رو آورد و مردم زمانش را بشناسد، از خدا پروا كنيد و حديث ما را فاش مسازيد، اگر خدا از دوستان خود دفاع نميكرد و انتقام آنها را از دشمنانش نميگرفت (شما با فاش ساختن اسرار و ترك تقيه مذهب تشيع را نابود ساخته بوديد).
مگر نديدى خدا با آل برمك چه كرد؟ و چگونه انتقام موسى بن جعفر عليه السّلام را گرفت، و طايفه بنى اشعث را هم خطر بزرگى تهديد ميكرد ولى خدا بواسطه دوستى آنها نسبت بامام كاظم عليه السّلام خطر را از آنها برداشت، شما در عراقيد و رفتار اين فرعونيان (بنى عباس و عمالشان) را مى‏بينيد كه خدا چه مهلتى بآنها داده (پس خدا گاهى از ظالم انتقام ميگيرد و گاهى براى اتمام حجت مهلتش ميدهد، شما در هر دو حالت خويشتن دار و راز نگهدار باشيد).
تقواى خدا را پيشه كنيد و [زندگى‏] دنيا شما را فريب ندهد، وضع كسانى كه مهلت يافته‏اند شما را گول نزد، مثل اينكه حكومت بدست شما افتاده (اين جمله بشارتى است بظهور امام قائم عليه السلام و قطعى بودن آن- مجلسى ره).
شرح‏
- دولت و شكوت آل برمك و انحطاط و زوال آنها بدست هارون الرشيد در تواريخ و سير معروف و مشهور است، و از اين روايت پيداست كه علت گرفتارى و زندان و شهادت موسى بن جعفر عليه السلام آنها بوده‏اند، و جعفر بن محمد اشعث با اولادش با آنكه در دستگاه هارون الرشيد بودند، از شيعيان موسى بن جعفر عليه السلام بودند و هارون پسرش محمد امين را بجعفر سپرده بود، و همين پسر را خليفه اول خود ساخته بود، يحيى بن خالد برمكى چون ديد، پس از هارون محمد خليفه خواهد شد و كار جعفر بالا خواهد گرفت همواره از او نزد مأمون سعايت ميكرد، ولى خدا او را حفظ كرد، سپس يحيى از موسى بن جعفر عليه السلام نزد هارون سعايت كرد و سبب گرفتارى آن حضرت شد.
أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 319

امير المؤمنين عليه السلام فرمود:

“خوشا حال بنده گمنامى كه باو اعتنا نشود، او مردم را شناسد ولى مردم او را نشناسند، خدا رضايت او را

شناسد [او را برضوان شناساند] اينها چراغهاى هدايتند كه هر فتنه تاريك و سختى از بركت آنها زايل شود

و در هر رحمتى برايشان گشوده گردد، نه پخش‏كننده و فاش سازنده را زند و نه خشن و رياكار.”

و فرمود:

“سخن خير گوئيد تا بدان معروف شويد و كار خير كنيد تا اهل خير شويد، عجول و فاش‏كننده‏ راز نباشيد، زيرا

بهترين شما كسانى باشند كه چون بآنها بنگرند بياد خدا افتند و بدترين شما سخن چينانى باشند كه ميان

دوستان جدائى افكنند و عيبجوى پاكدامنان باشند.”

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 320