و اصناف اللحوم المعتدل كالجداء و الحولى من الضأن و يجتنب فيه لحم البقر و الاكثار من الشواء.

در ماه ايلول (اولين ماه پائيز) خوردن گوشتهاى معتدل نافع است مانند گوشت بز يك ساله و گوسفند يك ساله، و از خوردن گوشت گاو و زيادروى در گوشت‏هاى بريان شده بايد پرهيز كرد و از نظر اختلاف هوا و تأثير مختلف آن در مزاج بايد در خوردن گوشت احتياط كرد.

مقصود از اعتدال گوشت ممكن است از نظر طبيعت آن و باصطلاح قدما ميانه سردى و گرمى باشد يعنى خواص طبيعى اشياء كه از آثار و عوارض پى بچگونگى آنها ميبردند و گاهى از علم بنحوه تركيبات و مواد آنها متوجه خواص و آثار آنها ميگشتند.

ممكن است مراد از اعتدال ميانه سن باشد و جمله بعد آن را تفسير ميكند زيرا حيوانى كه رشد طبيعى خود را پيدا نكرده مانند ميوه كال واجد همه مزاياى طبيعى خود نيست و حيوانى هم كه پير شده باشد مانند ميوه پوسيده و گنديده خواص طبيعى خود را از دست داده است بره‏ها و بزغاله‏هاى كوچك و بره تودلى و جوجه‏هاى مرغ و غيره گرچه گوشتشان از نظر لطافتى كه دارد مطبوعتر است ولى از جهت بيماريهاى ارثى تأمين نميدهد زيرا امراضى كه از راه توارث بفرزند ميرسد از اول خود را نشان نمى‏دهند مدتى بايد سپرى شود تا آشكار گردند.

گوشت حيوانات پير نيز شامل مضرات بسيارى است كه از جمله آنها تحريك فوق العاده اعصاب ميباشد.

طب الرضا عليه السلام / ترجمه امير صادقى، ص: 155

از جابر جعفى روايت شده كه امام باقر عليه السّلام فرمود:

“هر كس فرزندانى از او فوت شود و وى داغ مصيبت‏ آنها را بحساب خدا و خواست او

گذاردو صبر و بردبارى پيشه كند آن فرزندان حجاب شوند بين او و آتش دوزخ بخواست

خداوند عزّ و جلّ.”

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال / ترجمه غفارى ؛ ص435

امام صادق عَلَيْهِ السَّلَامُ فرمود:

“به تحقيق عاجز و ناتوان است كسى كه خود را براى صبر و شكيبايى در مقابل بلا و مصيبت‏؛

و شكر و سپاس در مقابل هر نعمتى؛ و آسايش و آسانى در مقابل هر سختى، آماده نكند.”

تكامل و طهارت روح / ترجمه التمحيص ؛ ص131

 امام صادق عَلَيْهِ السَّلَامُ فرمود:

“همانا خداوند به گروهى نعمت داد و شكر آن را انجام ندادند، پس اين نعمت براى ايشان وزر و وبال

گشت؛ و گروهى را مبتلا به مصيبت‏ نمود و صبر و شكيبايى كردند، پس براى ايشان مايه نعمت شد.”

تكامل و طهارت روح / ترجمه التمحيص ؛ ص131

امام صادق عليه السّلام فرمود:

“ما بردباريم و شيعيان ما از ما بردبارتر.”

راوى گويد:
عرضكردم: چگونه شيعيان شما از شما بردبارترند؟ فرمود: زيرا ما بر آنچه ميدانيم صبر ميكنيم و شيعيان ما بر آنچه نميدانند صبر ميكنند.

شرح‏

 يعنى ما هر بلا و مصيبتى را پيش از آمدنش ميدانيم، ولى بر سر شيعه ناگهان و ندانسته وارد مى‏ شود، از اين رو تحملش

براى آنها دشوارتر است و يا اينكه ما ثوابى را كه خدا بصابران ميدهد و حكمت مصيبت‏ ديدن مردم و رفعت درجه و مقام را

بسبب صبر بخوبى ميدانيم. بدين جهت صبر كردن بر ما گواراترست تا بر شيعيان ما كه اين مطالب را چون ما نميدانند.

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى ؛ ج‏3 ؛ ص148

حسين بن على عليه السلام فرمود:

چون فاطمه عليها السلام وفات كرد، امير المؤمنين او را پنهان بخاك سپرد و جاى قبرش را ناپديد كرد، سپس برخاست

و رو بجانب قبر رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله كرد و گفت: سلام بر تو اى رسول خدا از جانب من و از جانب دخترت و

ديداركننده‏ ات و آنكه در خاك رفته و از من جدا شده و در بقعه تو آمده و خدا زود رسيدن او را نزد تو برايش برگزيده.

اى رسول خدا! شكيبائيم از فراق محبوبه‏ ات كم شده و خود داريم از سرور زنان جهان نابود گشته، جز اينكه براى من

در پيروى از سنت تو كه در فراقت كشيدم جاى دلدارى باقى است، زيرا من سر ترا در لحد آرامگاهت نهادم و جان

مقدس تو از ميان گلو و سينه من خارج شد (يعنى هنگام جان دادن سرت بسينه من چسبيده بود) آرى، در كتاب

خدا براى من بهترين پذيرش (و صبر بر اين مصيبت‏) است، إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ‏، همانا امانت پس گرفته شد و

گروگان دريافت گشت و زهرا از دستم ربوده شد.

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى ؛ ج‏2 ؛ ص356