حق فرزند اين است كه بدانى جزئى از وجود تو است، در دنيا با هر خير و شرى كه دارد به

تو منسوب است، در حسن تربيت، رهنمائى به خدا، و كمك به او در اطاعت از تو، و ايجاد

روح فرمان بردارى در او، مسئولى و در اين باره پاداش يا كيفر دارى؛ پس با وى چنان رفتار

كن كه در دنيا آثار نيك تربيتت زيب و زيور (و مايه سرفرازى) تو باشد، و (در آخرت) بر اثر

انجام وظيفه در پيشگاه خدا معذور باشى، و لا قوة الا باللَّه.

تحف العقول / ترجمه جنتى، متن، ص: 417