كيفر كسى كه در برابر كارهاى ناپسند، سكوت كند
1- محمد بن سناناز امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود:
«هر گروهى كه در برابر كار زشت (منكر) و ناشايسته اى كه در ميان آنان رواج دارد سكوت كنند، يا آن انجام دهنده آن كار زشت را سرزنش نكنند خداوند بزودى عذاب فراگير خود را بر آنان فرود خواهد آورد.»
2- مسعدة بن صدقه از امام صادق عليه السّلام، و آن حضرت از پدر بزرگوارش عليه السّلام روايت كرده است كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود:
«ترديدى نيست كه اگر بنده اى در پنهان (از اوامر و نواهى حق) نافرمانى كند، پى آمد و زيان آن تنها گريبانگير خود او خواهد شد. ولى اگر آشكارا چنين كار ناشايسته اى را انجام دهد و مورد سرزنش مردم قرار نگيرد، آثار سوء ناشى از آن، دامنگير عموم مردم و زيان آن فراگير خواهد شد.»
سپس امام صادق عليه السّلام فرمود:
«و اين بدين جهت است كه او (در واقع) با اين كار (ناپسند) دين خدا را خوار و كوچك شمرده، و خود را در موقعيتى قرار داده است كه دشمنان خدا از رفتار او پيروى كنند.»
3- و به همين سند، از امير مؤمنان على عليه السّلام روايت شده است كه فرمود:
«اى مردم! مسلّما خداوند متعال عموم مردم را به خاطر افراد انگشت شمارى كه پنهانى گناه مى كنند، عذاب نفرمايد، ولى اگر همان افراد انگشت شمار و ناچيز، آشكارا و در حضور مردم همان گناه را مرتكب گردند و مردم، آنان را به خاطر كار زشتى كه مى كنند مورد سرزنش قرار ندهند، خداوند هر دو گروه را كيفر و عذاب كند»
و نيز فرمود:
«هيچ يك از شما در حالى كه ستمگرى، مردى را مى زند، يا ستمديده اى را آزار مى كند و يا بيگناهى را مى كشد، اگر در صدد دفاع از او نيستيد در آنجا حضور پيدا نكنيد، زيرا يارى كردن مؤمن به مؤمن هنگامى كه (در صحنه) حضور داشته باشد، واجب است، و سلامت و عافيت (براى شما) آسانتر است (البته) تا زمانى كه حجت بر شما تمام شده باشد»
و نيز فرمود:
«هنگامى كه در ميان بنى اسرائيل رخوت و سستى پيدا شد (در چنين شرايطى) مردى برادر ايمانى خود را در حال ارتكاب گناه مى ديد و او را از آن كار زشت باز مى داشت ولى آن مرد همچنان به كار خود ادامه مى داد، و (اين عدم نصيحت پذيرى) مانع آن نمى شد كه همان شخص پند دهنده، هم پياله و همنشين و همسفره آن مرد گناهكار باشد!! تا آنكه خداوند (به مكافات اين بى تفاوتى و عدم احساس مسئوليت) دلهاى آنان را نسبت به هم برگرداند و آنان را به دشمنى با يك ديگر واداشت، و اين آيات (در سوره مائده، آيه 78 و 79) را در باره آنها فرو فرستاد:
«گروهى از بنى اسرائيل كه كفر ورزيدند، از زبان حضرت داود و حضرت عيسى بن مريم عليهما السّلام مورد لعنت و نفرين قرار گرفتند، چرا كه (از اوامر و نواهى حق) نافرمانى كردند و از احكام خداوندى سر باز زدند، و كارهاى زشت و نكوهيده يك ديگر را باز نمى داشتند، و چه كار زشتى انجام مى دادند».
پاداش نيكيها و كيفر گناهان ؛ ص663-666
