خداوند متعال در قرآن کریم، در مورد اصحاب کهف، این‌چنین بیان می‌کند که زمانی مردم از حال آن‌ها آگاه شدن، تصمیم گرفتند که یادمانی برای
آن‌ها بسازند که گروهی پیشنهاد دادند که بنائی بر قبر آن‌ها ساخته شود و دسته دیگر، پیشنهاد ساختن مسجد را بیان کردند آن‌چنان‌که درسوره
کهف به این مطلب اشاره می‌کند: «وَ كَذلِكَ أَعْثَرْنا عَلَيْهِمْ لِيَعْلَمُوا أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ أَنَّ السَّاعَةَ لا رَيْبَ فيها إِذْ يَتَنازَعُونَ بَيْنَهُمْ أَمْرَهُمْ فَقالُوا ابْنُوا عَلَيْهِمْ
بُنْياناً رَبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ قالَ الَّذينَ غَلَبُوا عَلى أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيْهِمْ مَسْجِدا [کهف/۲۱] و بدين گونه مردم آن ديار را بر حالشان آگاه ساختيم تا بدانند كه
وعده خدا راست است و در فرارسیدن قيامت هيچ شكى نيست، هنگامی‌که ميان خود در كارشان با يكديگر نزاع مىكردند، پس جماعتی گفتند: بر
روى آن‌ها ساختمانى بنا كنيد، پروردگارشان به حال آنان داناتر است. سرانجام كسانى كه بر كارشان غلبه يافتند گفتند: حتماً بر ايشان معبدى بنا
خواهيم كرد.»
در این‌جا این سؤال به ذهن می‌رسد که این عمل در قرآن از افرادی سرچشمه گرفته است که پیامبر و ولی الهی نبوده‌اند، حال چگونه می‌توان بر
کردار آن‌ها اعتماد کرد و آن را گواهی دانست بر جواز ساختن مسجد و مناره بر قبر مردگان؟!
برای پاسخ به این سؤال، باید به چند صفتی که خداوند متعال در مورد قرآن بیان فرموده است توجه کنیم:
این‌که قرآن کتاب هدایت است، «ذلِكَ الْكِتابُ لا رَيْبَ فيهِ هُدىً لِلْمُتَّقين [بقره آیه ۲] اين است كتابی كه در آن هيچ ترديدى نيست؛ و مايه هدايت
تقواپيشگان است».
این‌که قرآن بر حق بنا شده است «هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّك [سجده آیه ۳] قرآن حقّ و از جانب پروردگار توست».
این‌که در قرآن باطل راه ندارد «لا يَأْتيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفه[فصلت آیه ۴۲] از پيش روى آن و از پشت سرش باطل به سويش نمىآيد».
به همین دلیل خداوند متعال هر زمان که مطلب نادرستی یا رفتاری اشتباه از کسی نقل می‌کند، آن را مورد نقد قرار می‌دهد، تا این نقل موجب
کج‌روی، مخاطب نگردد.
برای تبیین این مطلب شاهدی از قرآن مجید بیان می‌کنیم. خداوند متعال در آیه ۲۲ سوره کهف نظرات مختلف در مورد تعداد اصحاب کهف را بیان
می‌کند، گروهی تعداد آن‌ها را سه تن و چهارمی را سگ آن‌ها شمرده‌اند و گروهی دیگر تعداد آن‌ها را پنج نفر و ششمی را سگ آن‌ها قرار داده‌اند،
خداوند متعال بعد از بین این دو دیدگاه، آن‌ها را «رجم بالغیب» می‌شمارد و این‌که گوینده سخن تیری در تاریکی پرتاب کرده است و این سخن خداوند
متعال دلالت بر اشتباه بودن این نظرات است، در ادامه خداوند متعال تعداد صحیح اصحاب کهف را بیان می‌کند و آن این‌که تعداد آن‌ها هفت نفر و
هشتمی سگ آن‌هاست. [۲]
«سَيَقُولُونَ ثَلاثَةٌ رابِعُهُمْ كَلْبُهُمْ وَ يَقُولُونَ خَمْسَةٌ سادِسُهُمْ كَلْبُهُمْ رَجْماً بِالْغَيْبِ وَ يَقُولُونَ سَبْعَةٌ وَ ثامِنُهُمْ كَلْبُهُمْ[کهف، آیه ۲۱]به‌زودی خواهند گفت:
سه تن بودند و چهارمين آن‌ها سگشان بود. و مىگويند: پنج‌تن بودند و ششمين آن‌ها سگشان بود. تير در تاريكى پرتاب کرده‌اند. وعده‌ای مىگويند:
هفت تن بوده و هشتمين آن‌ها سگشان است.»
با توجه به این مطالب که قرآن کتاب هدایت است اگر قولی را بیان کند، که صحیح نباشد، آن را رد کرده، و اگر صحیح باشد، با سکوت خویش آن را
تأیید می‌کند، در آیه ۲۱ سوره کهف نیز خداوند بعد از بیان سخن مردم در مورد ساختن مسجد و مقبره بر روی قبر اصحاب کهف سکوت کرده است
و این سکوت دلیل بر تأیید این دیدگاه است.
ـــــــــــــــــــــــــــــ
پی‌نوشت
[۱]. این عکس‌ها مربوط به قبل از تسلط وهابیت بر مدینه است. گرچه بعد از حضور وهابیت، متأسفانه تمام این مناره‌ها و مساجد خراب گردیده است.
[۲]. به تفسیر المیزان ذیل این آیه شریفه مراجعه شود.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
منبع: سایت رهروان ولایت
صفحات: 1· 2
