از محمّد بن حسن روايت شده كه گفت:

عموزاده من زيد براى امام حسن عسكرى عليه السّلام نوشت و با آن حضرت درباره خريدن كنيز نيكوئى از براى

پسر خود مشورت كرد.

امام عسكرى عليه السّلام در جواب نوشت:

“آن كنيز را خريدارى مكن، زيرا كه جنون دارد، با اينكه جنون دارد

چندان عمرى هم نخواهد كرد.”

راوى گويد:

من از خريدن آن كنيز منصرف شدم، بعد از چند روز عبور من با پسرم به مولاى آن كنيز افتاد، من

گفتم: مايلم كه يك دفعه ديگر آن كنيز را ديدن كنم، مولاى او آن كنيز را بما عرضه كرد، در بينى كه آن كنيز نزد

ما ايستاده بود ديديم صورتش بجانب عقب سر برگشت، سه روز در همان حال بود و از دنيا رفت.

ترجمه إثبات الوصية، متن، ص: 470

میلاد امام حسن عسگری علیه السلام مبارک باد

میلاد امام حسن عسکری علیه السلام را پیشاپیش تبریک عرض می نماییم.

1- جدال مكن كه احترامت از بين مى‏ رود و شوخى مكن كه بر تو گستاخ مى‏ شوند.

2- هر كه به پايين‏ نشينى در مجلس رضايت دهد، خدا و فرشتگان پيوسته بر او رحمت فرستند تا برخيزد.

3- از فروتنى است اينكه هر كه بر تو بگذرد سلامش گويى و در مجالس پايين‏ نشينى اختيار نمايى.

4- خنده‏ اى كه از روى تعجّب نباشد، از نادانى است.

5- يكى از بلاهاى كمرشكن همسايه ‏اى است كه چون خوبى بيند پنهانش سازد و چون بدى بيند فاشش نمايد.

6- عبادت به بسيار روزه گرفتن و نماز خواندن نيست، همانا عبادت بسيار انديشه‏ ورزى در امر خداست.

7- چه بد بنده ‏اى است آن بنده كه دو روى و دو زبان است، در حضور برادرش او را مى‏ ستايد و در غيابش

[با غيبت كردن‏] گوشت او را مى‏ خورد. اگر به او عطايى شود حسد برد و اگر گرفتار گردد او را وانهد.

8- خشم كليد هر بدى است.

8- شخص كينه‏ اى، كم آسايش‏ترين مردم است.

9- مؤمن براى مؤمن بركت است و بر كافر حجّت.

10- دل بى‏ خرد در دهان است و دهان خردمند در دلش.

11- روزى تضمين شده از كار واجبت بازندارد.

12- هر كه بيش از حدّ شرعى در وضو گرفتن آب بريزد چون وضو شكن باشد.

13- هيچ عزيزى حقّ را وانگذارد مگر آنكه خوار شود و هيچ خوارى به حقّ تن در ندهد مگر آنكه عزيز شود.

14- دوست نادان مايه رنج و زحمت است.

15- دو خصلت است كه چيزى برتر از آن دو نباشد: ايمان به خدا و سود رساندن به برادران.

16- گستاخى فرزند بر پدر در خردسالى منجر به ناسپاسى و عاق او در بزرگسالى گردد.

17- شادمانى كردن در حضور اندوهگين دور از ادب است.

تحف العقول / ترجمه حسن زاده، ص:893-889

از جعفر بن محمّد قلانسى روايت شده كه گفت:

(برادرم در آن موقعى كه زوجه‏ اش حامله بود براى امام حسن عسكرى عليه السّلام نامه نوشت و از آن حضرت

تقاضا كرد كه دعا كند تا زوجه‏ اش فارغ شود و خدا به او پسرى مرحمت فرمايد، از آن حضرت خواست كه نام آن

مولود را تعيين نمايد.

امام عسكرى عليه السّلام در جوابش نوشت:

“خدا پسر صحيح و سالمى بتو نصيب كرد، محمّد و عبد الرحمن نام بسيار خوبى است”

زوجه برادرم دوقلو زائيد يكى از آنان را محمّد و ديگرى را عبد الرحمن نام نهادند.)

ترجمه إثبات الوصية،  ص: 467

از محمّد بن زياد صميرى روايت شده كه گفت:

“من نزد احمد بن عبد اللّه بن طاهر رفتم، نامه‏اى را از امام عسكرى عليه السّلام نزد او ديدم كه در آن نوشته بود:

(من در حق اين مرد سركش يعنى مستعين نفرين كردم و خدا بعد از سه روز او را هلاك خواهد كرد،) وقتى كه روز

سوم فرا رسيد مستعين خلع شد و جريان كار او همانطور است كه گويندگان راجع به رفتن او بجانب واسط و كشته

شدنش گفته‏ اند.”

ترجمه إثبات الوصية، ص: 465

 از محمّد بن عبيد اللّه روايت شده كه گفت:

“موقعى كه امام على النقى عليه السّلام از دنيا رفت خزانه را غارت كردند، اين خبر را به امام

حسن عسكرى علیه السلام دادند، آن حضرت دستور داد تا درب كبير را بستند، اهل و عيال و

پسران را خواست، بهر يك از آنان ميفرمود: تو فلان چيز را برده‏اى، آن را حاضر كن! او هم حاضر

مى‏ كرد تا اينكه چيزى از خزانه باقى نماند مگر اينكه عين آن مسترد گرديد و

الحمد للّه رب العالمين.”

ترجمه إثبات الوصية، ص: 463