چند روايت در باره اينكه مراد از” خير البريه- بهترين مردم” امير المؤمنين (عليه السلام) و شيعيان اويند:
در تفسير قمى در روايت ابى الجارود از امام ابى جعفر (ع) آمده كه فرمود: منظور از كلمه” بينة” رسول خدا (ص) محمد (صلوات اللَّه عليه) است .
و در الدر المنثور است كه ابن مردويه از عايشه روايت كرده كه گفت: به رسول خدا (ص) عرضه داشتم: يا رسول اللَّه گرامىترين خلق نزد خداى عز و جل كيست؟ فرمود: اى عايشه مگر آيه شريفه” إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ” را نمىخوانى.
و در همان كتاب است كه ابن عساكر از جابر بن عبد اللَّه روايت كرده كه گفت: نزد رسول خدا (ص) بوديم كه على (ع) از راه رسيد، رسول خدا (ص) فرمود: به آن خدايى كه جانم به دست او است، اين مرد و پيروانش (شيعيانش) تنها و تنها رستگاران در قيامتند، آن گاه اين آيه نازل شد:” إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ"، از وقتى كه اين آيه نازل شد اصحاب رسول خدا (ص) هر وقت على را مىديدند كه دارد مىآيد مىگفتند:” خَيْرُ الْبَرِيَّةِ” آمد.
و نيز تفسير برهان آن را از موفق بن احمد- در كتاب المناقبش- از يزيد بن شراحيل انصارى كاتب على (ع) از آن جناب روايت كرده و در عبارت يزيد بن شراحيل چنين آمده: من از على شنيدم مىفرمود: رسول خدا (ص) از دنيا مىرفت در حالى كه سر آن جناب را به سينه ام تكيه داده بودم، در آن حال فرمود: يا على مگر نشنيدى كلام خداى عز و جل را كه مىفرمايد:” إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ"، اين” خير البرية” شيعيان تواند، موعدم و موعد شما حوض است، وقتى كه تمامى امتها براى حساب جمع مىشوند، شيعيان تو بنام و لقب پيشانى سفيدان خوانده مىشوند .
و در مجمع البيان از مقاتل بن سليمان از ضحاك از ابن عباس روايت كرده كه در تفسير كلمه” هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ” گفته است: اين آيه شريفه در باره على و اهل بيتش نازل شده .
المیزان/ ج 20 / 579