ابو ولاد حناط گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم خداى عز و جل كه فرمايد: «و بپدر و مادر احسان كنيد،

23 سوره 17» اين احسان چيست؟ فرمود: احسان اينست كه: با آنها نيكو معاشرت كنى و آنها را مجبور نكنى

كه چيزى را كه احتياج دارند از تو بخواهند، اگر چه بينياز باشند (بلكه بايد اظهار نكرده وظيفه خود را انجام دهى)

مگر خداى عز و جل نميفرمايد: «هرگز به نيكى نرسيد، مگر از آنچه دوست داريد انفاق كنيد، 92- سوره 3».

سپس امام صادق عليه السّلام فرمود: و اما قول خداى عز و جل: «اگر يكى از ايشان يا هر دو آنها نزد تو به پيرى

رسيدند، بآنها اف مگو و تنديشان مكن، 23 سوره 17» يعنى اگر دلتنگت كردند بآنها اف مگو و اگر ترا زدند با آنها

تندى مكن، و فرمود: «و بآنها سخنى شريف و بزرگوار بگو» يعنى اگر ترا زدند بگو: خدا شما را بيامرزد اينست

سخن شريف تو و فرمود: «و از روى مهربانى براى آنها جنبه افتادگى پيش آور» يعنى ديدگانت را بآنها خيره مكن،

بلكه با مهربانى و دلسوزى بآنها بنگر، و صدايت را از صداى آنها بلندتر مكن و دستت را بالاى دست آنها مگير و

بر آنها پيشى مگير.

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 231

حکایت پدر و مادرها نشود حکایت او…….

یادمان باشد ما خود پدر و مادر آینده خواهیم بود!!!!

امام صادق عليه السّلام فرمود:

“مردى از شما را چه مانع مى‏ شود كه بپدر و مادرش نيكى كند، زنده باشند يا مرده، كه از جانب آنها

نماز بخواند و صدقه دهد و حج گذارد و روزه بگيرد، تا آنچه كرده ثوابش از آنها باشد و مانند آن هم

براى خود او و تا خداى عز و جل بوسيله احسان و صله او خير و فراوانى برايش زياد كند.”

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 232

گاهی غیرمسلمانان بیشتر از ما به توصیه های اسلام عمل میکنند….

آیا وقت آن نیست که اسلام حقیقی را به جهانیان بنمایانیم؟؟؟؟؟

امام صادق عليه السّلام فرمود:

مردى خدمت پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله آمد و عرض كرد: به كه احسان كنم؟

فرمود: بمادرت گفت: سپس به كه؟ فرمود: بمادرت، عرض كرد: سپس به كه؟ فرمود: بمادرت.

عرض كرد: سپس به كه؟ فرمود: بپدرت.

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 233

زكريا بن ابراهيم گويد: من نصرانى بودم و مسلمان شدم و حج گزاردم سپس خدمت امام صادق‏ عليه السّلام رسيدم و

عرضكردم: من نصرانى بودم و مسلمان شدم. فرمود: از اسلام چه ديدى! گفت: قول خداى عز و جل كه فرمايد: «تو كتاب

و ايمان نميدانستى چيست، ولى ما آن را نورى قرار داديم كه هر كه را خواهيم بدان هدايت كنيم، 52 سوره 42» فرمود:

محققا خدا ترا رهبرى فرموده است. آنگاه سه بار فرمود خدايا هدايتش فرما. پسر جان هر چه خواهى بپرس.

عرضكردم: پدر و مادر و خانواده من نصرانى هستند و مادرم نابيناست، من همراه آنها باشم و در ظرف آنها غذا بخورم؟

حضرت فرمود: آنها گوشت خوك ميخورند؟ عرضكردم: نه با آن تماس هم نميگيرند، فرمود: باكى ندارد، مواظب مادرت باش

و با او خوشرفتارى كن، و چون بميرد او را بديگرى وامگذار، خودت بكارش اقدام كن، و بكسى مگو نزد من آمده‏ئى تا در

منى پيش من آئى ان شاء اللَّه.

زكريا گويد: من در منى خدمتش رفتم در حالى كه مردم گردش را گرفته بودند و او مانند معلم كودكان بود كه گاهى اين

و گاهى آن از او سؤال ميكرد (و او پاسخ ميفرمود) سپس چون بكوفه رفتم نسبت بمادرم مهربانى كردم و خودم باو غذا

ميدادم و جامه و سرش را از كثافت پاك ميكردم و خدمتگزارش بودم.

مادرم بمن گفت: پسر جان! تو زمانى كه دين مرا داشتى با من چنين رفتار نميكردى، اين چه رفتار است كه از تو ميبينم

از زمانى كه از دين ما رفته و بدين حنفيه گرائيده‏اى؟ گفتم: مردى از فرزندان پيغمبر ما بمن چنين دستور داده.

مادرم گفت: آن مرد پيغمبر است؟ گفتم: نه بلكه پسر يكى از پيغمبرانست.

مادرم گفت: پسر جان اين مرد پيغمبر است، زيرا دستورى كه بتو داده از سفارشات پيغمبرانست.

گفتم: مادرم! بعد از پيغمبر ما پيغمبرى نباشد و او پسر پيغمبر است.

مادرم گفت: دين تو بهترين دين است، آن را بمن عرضه كن، من باو عرضه داشتم و او مسلمان شد و من هم برنامه

اسلام را باو آموختم، او نماز ظهر و عصر و مغرب و عشا را گزارد و در شب عارضه‏ئى باو رخ داد (و بيمار شد) بمن گفت:

پسر جان! آنچه بمن آموختى دوباره بياموز، من آنها را تكرار كردم، مادرم اقرار كرد و از دنيا رفت، چون صبح شد مسلمانها

غسلش دادند و خودم بر او نماز خواندم و در گورش گذاشتم.

شرح‏

- گويا زكريا از آيه شريفه و تاريخ پيغمبر اسلام چنين استفاده كرده كه مرديكه بمكتب و مدرسه‏ اى نرفته و در برابر هيچ معلمى زانو نزده است، با ملاحظه دين كامل و قرآن محكم و برنامه متينى كه آورده است جز با ارتباطش با عالم غيب و وحى آسمانى درست نيايد و نيز طهارت اهل كتاب از اين خبر استفاده مى‏شود.

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 235