*بخدا قسم جز مؤمن مرا دوست نمى‏ دارد و جز منافق با من دشمنى نمى‏ كند.*

قصص الأنبياء ؛ ص710

در یکی از سخنرانیهای مولا علی (ع) با بزرگی از یهود حضرت سخنانی ایراد کردند و سپس اینگونه فرمودند:

” اى برادر يهودى، يك موضع ديگر هست كه نزديك است وقت آن فرا رسد؟!.

در اينجا اصحاب امام عليه السّلام سخت گريستند و نيز بزرگ يهود هم به گريه در آمد: و گفت: آن موضع كدام است؟

فرمود: اين موضع وقتى است كه:  محاسنم با خون سرم، خضاب گردد!

راوى گفت: وقتى امام عليه السّلام اين جمله را بيان كرد، صداى گريه و شيون افراد در مسجد جامع، بلند شد، چنانچه صدايشان به گوش همه مردم رسيد، و اهل كوفه از خانه‏ها با ناله و افغان بيرون آمدند.

اينجا بود كه بزرگ يهوديان، تحت تأثير امام عليه‏ السّلام قرار گرفت و مسلمان شد و همچنان در كوفه اقامت گزيد، تا امام عليه السّلام به شهادت‏ رسيد، و ابن‏ ملجم‏ لعنه اللَّه دستگير شد.

همين يهودى تازه مسلمان آمد و مقابل امام حسن عليه السّلام ايستاد و مردم هم در اطراف آن حضرت جمع بودند، عرض كرد:

يا ابا محمد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم اين مرد را بكش، خدا او را بكشد، چرا كه من در كتابهايى كه بر موسى نازل شده، ديدم نوشته:
جرم اين كار قتل امام عليه السّلام نزد خدا از قاتل هابيل و «عاقر ناقه صالح» بيشتر است.

إرشاد القلوب / ج‏2 ؛ ص269-270

کوفه امشب التهاب محشر است

کوفه امشب کربلایی دیگر است

جبرئیل آوای غم سر داده است 

در فلک شوری دگر افتاده است

تیر غصه بر دل زارم نشست   

تیغ دشمن فرق مولایم شکست  

قلب مجنون سوی صحرا میرود

حیدر امشب سوی زهرا میرود 

                یا علی جان!

                                       امشب نمی آید صدای دلنشینت

                                                                                       سجاده ات رنگین شد از خون جبینت

“شكر خداى را كه آفريدگار خلق است و شكافنده صبح. گواهى مى‏ دهم كه خدائى جز خدا نيست، يگانه است و شريك ندارد، و محمد (ص) پيامبر اوست.
بندگان خدا! بهترين وسيله‏ اى كه مقربان به درگاه خدا بدان توسل جويند عبارت است از ايمان به خدا و پيمبرانش، و آنچه (اين پيامبران بعنوان وحى) از جانب او آورده‏اند، و جهاد در راه خدا كه قله بلند اسلام است، و كلمه اخلاص (لا اله الا اللَّه) كه سرشت انسان است، و به پا داشتن نماز كه آيين است، و زكات كه واجب (مالى) است، و روزه رمضان‏ كه دژى محكم (در برابر آتش) است، و حج و عمره كه فقر را بزدايند، و گناه را محو سازند، و بهشت‏ را موجب شوند، و صله رحم كه مايه فزونى ثروت و درازى عمر و زيادى عدد است، و صدقه نهان كه خطا را بپوشد و غضب خداى تبارك و تعالى را خاموش كند، و صدقه آشكار كه مرگ بد را جلو گيرد، و كارهاى خير كه از مهالك بد نگه دار است.

تحف العقول/ص225