على بن رئاب گويد از امام صادق عليه السّلام پرسيدم :
از تفسير قول خداى عزّ و جل “و ما اصابكم من مصيبة فبما كسبت ايديكم “يعنى آنچه بشما رسد در برابر آنچه است كه خود كردهايد.
بفرمائيد آنچه هم به على عليه السّلام و خاندانش بعد از او رسيد در برابر آنچه بود كه خود آنها كرده بودند
با اينكه آنان خاندان طهارت، و معصوم بودند.
امام عليه السلام در پاسخ فرمودند:”
كه رسول خدا صلى اللّه- عليه و آله در هر شبانهروزى گناه نكرده صدبار
به درگاه خدا توبه و استغفار مىكرد بدرستيكه خدا دوستنانش را مصيبتزده و گرفتار مىكند تا بدانها اجر و
ثواب دهد بىآنكه گناهى كرده باشند.”
سه رساله؛ ص: 87