اگر از نداری می نالیم یادمان نرود که

و یادمان باشد که ما تنها بندگان او نیستیم….

دستها را بر زانوانت بگذار بلند شو، حرکت کن ،

او روزی رسان است…

اما تو را نیز توکل باید…..

گرمی دستانشان  را یادت هست؟؟؟؟

                                این همان دستهاست….

                                                               نکند دیگری برایت گرمی ندارند…..

                                                                                                   امروز گرمای دستان تو را میطلبند….

یادمان نرود آنکه ….

دستم بگرفت و پابه پا برد…..

تا شیوه راه رفتن آموخت…..

همو امروز توان راه رفتن ندارد….

یاریش کن………..

معمر بن خلاد گويد: بامام رضا عليه السّلام عرضكردم:

هر گاه پدر و مادرم مذهب حق را نشناسند. دعاشان كنم؟

فرمود:

“براى آنها دعا كن و از جانب آنها صدقه بده، و اگر زنده باشند و مذهب حق را

نشناسند با آنها مدارا كن، زيرا رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: خدا مرا ب

رحمت فرستاده نه به بيمهرى و نافرمانى.”

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 233

موسى بن جعفر عليه السّلام فرمود: مردى از رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله پرسيد:

حق پدر بر فرزندش چيست؟

فرمود:

او را بنامش نخواند و جلوش راه نرود و پيش از او ننشيند و باعث دشنام او نشود (كارى نكند كه مردم پدرش را دشنام دهند).

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 231

منصور بن حازم گويد: بامام صادق عليه السّلام عرض كردم:

چه اعمالى بهتر است؟

فرمود:

«نماز در وقت و نيكى با پدر و مادر و جهاد در راه خداى عز و جل.»

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 231

امام صادق عليه السّلام فرمود:

“روز قيامت چيزى مانند گلوله مى ‏آيد و به پشت مؤمن ميزند تا او را داخل بهشت ميكند، و گفته مى‏ شود اين احسانست.”

شرح‏

- مرحوم كلينى از كلمه «بر» احسان بوالدين را فهميده ولى ممكن است احسان بهر كس را شامل شود، و اين حديث

كنايه از اينست كه احسان بزودى محسن را داخل بهشت كند و در محشر معطل نشود.

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 231