امام صادق عليه السّلام فرمود:

“كيست كه برايم چهار چيز را در برابر چهار خانه در بهشت عهده دار شود:

انفاق كن و از فقر مترس، و سلام را در جهان منتشر كن و بحث و جدل را رها كن،

اگر چه حق با تو باشد، و خودت بمردم انصاف ده (تا محتاج داور ديگرى نباشى).”

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 215

امام صادق عليه السّلام فرمود:

سه كس روز قيامت از همه مخلوق بخداى عز و جل نزديكترند تا از حساب مردم فارغ شود:

“مرديكه قدرتش او را وادار نكند كه در خشم بر زير دستش ستم كند،

و مرديكه ميان دو كس ميانجى شود، و باندازه جوى از يكى عليه ديگرى طرفدارى نكند،

و مرديكه حق را گويد چه بسود يا زيانش باشد.”

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 215

رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود:

“سرور اعمال، انصاف دادن مردم از خود و مواسات با برادر دينى و ياد خداى عز و جل در هر حال است.”

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 215

عربى خدمت پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله آمد و حضرت بسوى جنگى ميرفت، عرب ركاب شترش را گرفت

و گفت: يا رسول اللَّه! بمن عملى آموز كه موجب رفتن بهشتم شود، فرمود هر گونه دوست دارى مردم

با تو رفتار كنند، تو با آنها رفتار كن، و هر چه را ناخوش دارى مردم با تو كنند، با آنها مكن جلو شتر را رها كن.

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 216

امام صادق عليه السّلام فرمود: خداى عز و جل بآدم عليه السّلام وحى فرمود:

من تمام سخن را درچهار كلمه برايت جمع ميكنم،

عرضكرد پروردگارا آنها چيست؟

فرمود:

يكى از آن منست و يكى از آن تو و يكى ميان من و تو و يكى ميان تو و مردم.

عرضكرد: آنها را بيان فرما تا بفهمم،

فرمود:

“اما آنچه از آن منست، اينست كه مرا عبادت كنى و چيزى را شريكم نسازى،

و اما آنچه از آن توست اينست كه پاداش عمل ترا بدهم زمانى كه از همه وقت بدان نيازمندترى.

و اما آنچه ميان من و تو است دعا كردن تو و اجابت من است.

و اما آنچه ميان تو و مردم است، اينست كه براى مردم بپسندى آنچه براى خود ميپسندى و

براى آنها نخواهى آنچه براى خود نخواهى.”

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 217

امام صادق عليه السّلام فرمود:

“از خدا پروا كنيد و عدالت ورزيد، زيرا خود شما از مردمى كه عدالت نميورزند عيب ميگيريد.”

و فرمود:

“عدالت شيرينتر از عسل و نرمتر از كره و خوشبوتر از مشك است.”

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 217

رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود:

“سه خصلت است كه هر كه هر سه يا يكى از آنها را داشته باشد، در سايه عرش خدا باشد روزى كه جز

سايه او سايه‏ ئى نباشد: 1- مرديكه بمردم دهد آنچه خودش از آنها ميطلبد.

2- مرديكه گامى پيش و گامى پس نگذارد، تا آنكه بداند خدا بآن راضى است.

3- مردى كه از برادر مسلمانش عيبى نگيرد جز آنكه آن عيب را از خود

بزدايد، زيرا عيبىاز خود نزدايد، جز آنكه عيب ديگرى برايش هويدا گردد،

و انسان را همين بسكه بخود بپردازد نه بديگران.”

أصول الكافي / ترجمه مصطفوى، ج‏3، ص: 218